Σε αυτή τη συνέντευξη, έχουμε την ευκαιρία να γνωρίσουμε καλύτερα τον FI GAMA, έναν από τους πιο ανερχόμενους καλλιτέχνες της ελληνικής Hip Hop σκηνής. Μετά την επιτυχία του δισκογραφικού του ντεμπούτου “Υπόσχεση“, επιστρέφει με το νέο του Mixtape “Don’t Try This At All” και ένα φλογερό live το Σάββατο 5 Οκτωβρίου στο Μουσικό Κουτί, που υπόσχεται να μείνει αξέχαστο. Ο FI GAMA μάς μιλά για την εξέλιξή του ως καλλιτέχνης, την έμπνευση πίσω από το Mixtape και τη φιλοσοφία του για τη μουσική και τη ζωή. Με μια πορεία γεμάτη πάθος και δημιουργικότητα, μας αποκαλύπτει τα όνειρα, τις φιλοδοξίες και τις προκλήσεις που έχει αντιμετωπίσει.
Πώς αισθάνεσαι που επιστρέφεις στη σκηνή για να παρουσιάσεις το νέο σου Mixtape “Don’t Try This At All”; Τι σε ενέπνευσε για τη δημιουργία του;
Αισθάνομαι απελευθερωμένος. Τώρα περισσότερο από ποτέ. Επιστρέφω στη σκηνή ένα χρόνο μετά από το “Υπόσχεση” και την παρουσίαση δίσκου, ένα χρόνο μετά την χειρότερη περίοδο που έχω βιώσει ως τώρα στη ζωή μου. Όλο το Mixtape αλλά και το show αυτό, το Σάββατο 5 Οκτωβρίου, είναι για μένα μια γιορτή. Το έχω ανάγκη να γιορτάσω ότι πήρα πίσω το βάρος μου, βρήκα ξανά τη διάθεση μου και την όρεξη μου και να γιορτάσω την απόφαση μου να απελευθερωθώ από ό,τι με βαραίνει. Το mood μου πλέον είναι το “Made In Cuba II”. Το 2023 το mood μου ήταν το “Χωρίς Επίλογο”, το 2024 είμαι στο “Made In Cuba II”.
Το Mixtape προέκυψε πιο αβίαστα από οτιδήποτε έχω δημιουργήσει μέχρι σήμερα. Ενώ στο “Υπόσχεση” θα με έβλεπες στο PC πιο συγκεντρωμένο από ποτέ να μιξάρω τα instrumentals για ώρες ατελείωτες, στο “Don’t Try This At All” έφτιαχνα τα beats πίνοντας cocktails. Με ενέπνευσε το ότι άφησα πίσω μου οριστικά ό,τι μου κάνει κακό και πλέον είμαι 100% έτοιμος να μην αφήσω ξανά τίποτα να μπει εμπόδιο ανάμεσα σε μένα και στην τέχνη μου. Άλλωστε, το “FI GAMA” βγαίνει από το “φύγαμε”.
Για όσους δεν σε γνωρίζουν ακόμα, πώς θα περιέγραφες τον FI GAMA ως καλλιτέχνη και άνθρωπο;
Συνειδητοποίησα πως ο FI GAMA είναι ο καλλιτέχνης και ο Φίλιππος είναι ο άνθρωπος και μεταξύ τους σπάνια υπάρχουν ομοιότητες. Λειτουργούν αλληλένδετα αλλά δεν είναι το ίδιο πρόσωπο. Ο Φίλιππος είναι ένας άνθρωπος που δεν βρίσκει καν τα λόγια για να πει σε κάποιον άλλον τι έχει τραβήξει από παιδί ή πως αισθάνεται πολλές φορές. Ο FI GAMA αυτό θα βρει τρόπο να το εκφράσει, είτε σωστά είτε λάθος, και θα απαλλάξει τον Φίλιππο από το βάρος του να το κρατάει μέσα του. Ο Φίλιππος είναι ντροπαλός και συνεσταλμένος τις περισσότερες φορές, ενώ ο FI GAMA δεν έχει ούτε μια αναστολή στο DNA του. Στην καθημερινότητα μου είμαι ο Φίλιππος. Δουλεύω το οχτάωρο μου, ερωτεύομαι σαν παιδί, έχω τις “μαύρες μου” και repeat. Ο FI GAMA, μέχρι τώρα τουλάχιστον, περιμένει με ανυπομονησία την κατάλληλη στιγμή για να βγει από μέσα μου και να απελευθερώσει όλα αυτά που εγώ κρατάω καταπιεσμένα. Την οργή, την έκφραση, το χαβαλέ, όλα. Όσοι γνώρισαν τον Φίλιππο, ξέρουν πως δεν θα μπορούσε ποτέ να ανέβει σε μια σκηνή και να χορέψει, ενώ ο FI GAMA το κάνει χωρίς δεύτερη σκέψη. Σε γενικές γραμμές, προτιμώ τον FI GAMA από τον Φίλιππο. Αυτός θα ήθελα να είμαι 24 / 7. It’s a work in progress.
Πότε και πώς ξεκίνησε το μουσικό σου ταξίδι; Υπήρχε κάποιο συγκεκριμένο γεγονός ή καλλιτέχνης που σε ώθησε να ασχοληθείς με τη μουσική;
Είναι πολύ μεγάλη ιστορία και αρκετά περίεργη αλλά πέρα για πέρα αληθινή. Δεν θα την εξιστορήσω ολόκληρη, αλλά θα αναφέρω τα σημεία κλειδιά της πλοκής. Εγώ μεγάλωσα με λαϊκή μουσική. Από μικρός άκουγα αυτά που τραγούδαγε ο πατέρας μου και αυτά που άκουγε στο σπίτι και στο αυτοκίνητο και παντού γενικότερα. Στέλιο Καζαντζίδη, Στράτο Διονυσίου και στο τσακίρ κέφι κάνα Μαζωνάκη. Μικρός δεν μου άρεσαν, αλλά μεγαλώνοντας τα αγάπησα και νομίζω πως έχω ακούσει την ίδια ποσότητα πλέον από rap και λαϊκό. Το rap το έφερε στη ζωή μου η μητέρα μου, όταν μια μέρα έφερε σπίτι ένα διπλό album με video clips του Eminem και του 50cent. Την έμπνευση για να γράψω πρώτη φορά στίχους, την βρήκα όταν άκουσα πρώτη φορά τον Παντελίδη, όσο παράξενο και αν ακούγεται αυτό. Ενώ άκουγα και rap τότε, της εποχής μου ό,τι υπήρχε και είχαμε σε CD, όταν ξεκίνησα να ακούω Παντελίδη, για κάποιο λόγο ξεκλειδώθηκα και ξεκίνησα να γράφω τα πρώτα μου κομμάτια. Μπαλάντες, λαϊκά κλπ. Κάτι σε αυτόν τον τύπο μου έδωσε το κίνητρο να ξεκινήσω να εκφράζω τις καλλιτεχνικές ανησυχίες μου. Fast forward στα 17 μου, όπου είχα γράψει ένα τόνο κομμάτια που κανείς δεν είχε ακούσει πέρα από κάνα δύο φίλους, και μετά από μια αποτυχημένη απόπειρα να δώσω ένα τραγούδι μου στο Χρήστο Δάντη, είχα ξεκινήσει να ακούω πάρα πολύ περισσότερο rap και συνειδητοποίησα πως μπορώ να εκφραστώ καλύτερα έτσι και για πιο πολλές θεματολογίες. Ο FI GAMA γεννήθηκε όταν μια απλή καθημερινή νύχτα στον καναπέ μου σκρόλλαρα στο Instagram και πέτυχα μια διαφήμιση ενός γραφίστα που σχεδίαζε λογότυπα φθηνά. Εκείνη τη στιγμή απλά μου την βάρεσε και επικοινώνησα μαζί του και έφτιαξα το λογότυπο μου. Τα υπόλοιπα είναι ιστορία.
Ένα χρόνο μετά το ντεμπούτο σου με την “Υπόσχεση”, πώς έχει εξελιχθεί ο ήχος και το στυλ σου στο νέο σου Mixtape;
Το “Υπόσχεση” κατά την ταπεινή μου γνώμη και χωρίς να μπορώ να είμαι αντικειμενικός κριτής της μουσικής μου, είναι ένα δισκογραφικό ντεμπούτο που δύσκολα βρίσκεις όμοιο του σε πρωτοεμφανιζόμενο καλλιτέχνη. Ξεπέρασα τον εαυτό μου με κάθε πιθανό τρόπο για να βγει αυτός ο ήχος. Ένα χρόνο μετά και έχοντας αλλάξει πολλά στον τρόπο ζωής μου, με βρήκα να δημιουργώ ένα Mixtape, όχι μόνο γιατί δεν ήμουν έτοιμος για ένα ακόμη studio album, αλλά και γιατί δεν πήγαζε από μέσα μου το να βάλω ξανά τον εαυτό μου σε ένα mood τόσο πειθαρχημένο όσο στο “Υπόσχεση”. Ήθελα απλά να δημιουργήσω μουσική και να περάσω καλά κάνοντας το και έτσι και έγινε. Το “Υπόσχεση” μου πήρε 4 χρόνια για να το ετοιμάσω, ενώ το Mixtape δύο μήνες και αυτό με το ζόρι. Δεν πιστεύω πως το “Don’t Try This At All” είναι καλύτερο από το “Υπόσχεση”, αλλά πέρασα πολύ καλύτερα δημιουργώντας το. Ο ήχος μου εξελίχθηκε απλά και μόνο επειδή αφέθηκα ελεύθερος στο να κάνω ότι μου κατέβαινε στο μυαλό, χωρίς να ακολουθώ κάποιο “πρέπει” και κάποιο συγκεκριμένο πλάνο. Τώρα, είμαι έτοιμος να παντρέψω και τα δύο αυτά mindset για τον επόμενο μου δίσκο που θα είναι καλύτερος και από το Mixtape και από το “Υπόσχεση” μαζί.
Το live στο Μουσικό Κουτί περιγράφεται ως ένα “party” και όχι απλά συναυλία. Τι το διαφορετικό να περιμένουμε από αυτή την εμφάνιση;
Δεν θέλω να κάνω συναυλία φέτος. Θέλω να κάνω ένα party με τον κόσμο που θα έρθει να μας δει. Δεν θέλω να είμαι εγώ στη σκηνή και να ερμηνεύω και από κάτω απλώς να χειροκροτεί το κοινό όταν τελειώνει το κάθε τραγούδι. Θέλω να κάνω MC’ing. Θέλω να μεταδώσω στο κοινό το mood και το ρυθμό και εκείνοι μαζί μου να δημιουργήσουν την ατμόσφαιρα ενός πετυχημένου party. Θέλω να πάμε να ξεσκάσουμε όλοι μας και να μη μας νοιάζει τίποτα. Θέλω καφρίλα, θέλω χαβαλέ, θέλω αυθεντικά συναισθήματα και όχι ένα στημένο show. Εγώ θα δίνω το έναυσμα και ο κόσμος θα παρτάρει σαν να γνωριζόμαστε όλοι μεταξύ μας και να έχουμε κανονίσει να βρεθούμε στο Μουσικό Κουτί για αυτό το λόγο. Ειλικρινά, προτιμώ να μην ξέρει κανένας ούτε λέξη από τα τραγούδια μου, παρά να τα ξέρουν απέξω και απλά να κουνάνε το κεφάλι και να τα σιγοτραγουδάνε. Θέλω να τα χορεύουν και να αντιδρούν σε αυτά σαν να τα ακούνε πρώτη φορά, σαν να βλέπουν μια παράσταση που δεν έχουν ξαναδεί, στην οποία όμως καλούνται να συμμετάσχουν ενεργά για να βγει ένα όμορφο αποτέλεσμα. Η παραγωγή που έχουμε στήσει είναι η ιδανικότερη για αυτό το εγχείρημα και νομίζω πως αυτό θα ναι και το καλύτερο show που έχω κάνει μέχρι σήμερα.
Συνεργάζεσαι με καλλιτέχνες όπως η Χρύσα Κραβαρίτη, ο GRTEE, ο Cap-Peela, οι 2Late, ο Unknown Curse και ο Zualle. Πώς διαμορφώνεται η χημεία μεταξύ σας και τι φέρνουν στη σκηνή αυτές οι συνεργασίες;
Τις προάλλες μιλούσα με τον πατέρα μου και του είπα πως θα έχω φέτος αρκετά παιδιά μαζί μου να παίξουν και μου είπε πως αυτό που κάνω είναι από τις πιο σωστές και τίμιες επιλογές μου, γιατί δίνω σε άλλους καλλιτέχνες την ευκαιρία που δεν δόθηκε ποτέ σε εμένα από κανέναν “καλλιτέχνη” που γνώρισα ή που με άκουσε όλα αυτά τα χρόνια. Για μένα δεν είναι ακριβώς έτσι. Το κάνω και γιατί νιώθω το χρέος να το κάνω, αλλά και γιατί θέλω παρέα σε όλο αυτό. Τόσα χρόνια νιώθω εντελώς μόνος, ανάμεσα σε χομπίστες και ανθρώπους που κάνουν μουσική για κάνα εξάμηνο, επειδή τους ενέπνευσε ο αγαπημένος τους rapper να το κάνουν και έπειτα απλά καταλαβαίνουν πως δεν πάει κάπου όλο αυτό και το σταματάνε. Δεν θέλω πια τέτοιους ανθρώπους δίπλα μου. Ψάχνω σε άλλους καλλιτέχνες στοιχεία του εαυτού μου. Το πάθος, τη θέληση, το όνειρο και σε δεύτερο χρόνο την ποιότητα.
Τη Χρύσα την γνώρισα εντελώς τυχαία. Έπαιζε live με το ωδείο της και εγώ πήγα στο μαγαζί για να ακούσω ένα φίλο μου που έπαιζε και αυτός εκείνο το βράδυ. Εκεί την άκουσα και έπαθα πλάκα και της μίλησα και από τότε είμαστε συνεργάτες και φίλοι. Η Χρύσα είναι όλη η έμπνευση που χρειάζομαι στο pop ηχόχρωμα. Θα κάνουμε πολλά κομμάτια μαζί ακόμα και θα γράψω και τα solo της όταν έρθει η ώρα. Το “Scorpion” ας πούμε όσο και να ψάξεις δεν θα βρεις κομμάτι αντίστοιχο. Αυτό είναι το effect της.
Ο GRTEE μου είχε στείλει demo πέρυσι όταν έψαχνα μέσω του TikTok καλλιτέχνες για να παίξουν στην παρουσίαση δίσκου για το “Υπόσχεση” και οριακά σκεφτόμουν να του ρίξω άκυρο. Ο τύπος είναι απίστευτος σε αυτό που κάνει, μου έβγαλε στην επιφάνεια τα κόμπλεξ μου. Ο Χρήστος είναι το ποιοτικό rap στην καλύτερη του μορφή. Όταν γράφω ένα κομμάτι και θέλω ένα verse με Αμερικάνικο αέρα και λυρική ευφυΐα, κάνω την καρδιά μου πέτρα και τον παίρνω ένα τηλέφωνο. Έχω την τιμή να τον έχω στον κύκλο μου σαν φίλο και σαν συνεργάτη.
Ο Unknown Curse είναι το άκρως αντίθετο από τους Έλληνες rappers που έχω συναναστραφεί. Είναι όντως πολύ καλή ψυχή και άμα δεν έχεις γνωρίσει τέτοιο άνθρωπο, χάνεις. Αν ποτέ νιώσω ότι πέφτω πάλι και χάσω την όρεξη μου για μουσική, το πρώτο τηλέφωνο που θα πάρω θα ναι ο Κωστής. Αυτός μιλάει με τόσο ενθουσιασμό για την μουσική του και τα επόμενα πλάνα του, που και μπουζουξής να είσαι σε κάνει να θέλεις να κάνεις rap.
Τα υπόλοιπα παιδιά είναι νέες μου γνωριμίες και είναι όλα έτσι όπως θέλω να ναι οι καλλιτέχνες που έχω πάρε – δώσε. Πορωμένοι με τη φάση τους και έτοιμοι να τα δώσουν όλα για να τα καταφέρουν. Οι 2Late είναι ψείρες σαν εμένα εντελώς. Πετάει στα vocals μια τρίχα και φέρνουν τα νυστέρια να την κάνουν καλά. Πειθαρχημένοι στο έπακρο και από τους καλύτερους που έχω ακούσει στο πιο ηλεκτρονικό ηχόχρωμα. Θα πλήρωνα για να δω ένα session τους στο studio.
Ο Cap – Peela είναι σε λάθος χώρα πιστεύω. Δεν μας αξίζει εμάς εδώ rapper να χώνει τέτοιες μπάρες στα αγγλικά και με τέτοια αισθητική. Θα παίξω μαζί του τώρα όσο προλαβαίνω, γιατί θα εκτοξευτεί η φάση του στον κόσμο που ξέρει να ακούει rap και μετά δεν θα μου απαντάει στα τηλέφωνα.
Ο Zualle επίσης είναι μουσικός legit. Σπουδές μουσικής έχει κάνει το παιδί και παίζει να ξέρει πιο πολλά από μουσική από όλους τους rappers μαζί. Εγώ θέλω να είμαι ο συνδετικός κρίκος που θα ενώσει μερικούς από τους καλύτερους καλλιτέχνες της νέας γενιάς σε ένα live που θα παρουσιάσει το “μέλλον” και εύχομαι αυτές οι γνωριμίες μελλοντικά να μετατραπούν σε συνεργασίες είτε πάνω στη σκηνή, είτε σε κάποιο δίσκο, είτε σε κάποιο label αν όλα μας πάνε καλά.
Τι πιστεύεις ότι χρειάζεται ένας νέος καλλιτέχνης για να ξεχωρίσει σήμερα στην ελληνική Hip Hop σκηνή;
Ο κανόνας για τον πολιτισμό και τις τέχνες στην Ελλάδα πάει κάπως έτσι. Θα το ξεκινήσουν 10 και θα θέλουν να πετύχουν και θα το καταφέρει ο ένας. Έχει σημασία η οπτική σου γωνία σε κάποια πράγματα. Εμένα ας πούμε δεν με ενδιαφέρει να είμαι ο ένας, με ενδιαφέρει να μην είμαι μέσα στους 9. Το ίδιο πράγμα είναι στην ουσία, αλλά έχει σημασία η οπτική γωνία για τον τρόπο που θα το κυνηγήσεις. Μιλάω πάντα για καλλιτέχνες που ξεκινάνε ανεξάρτητοι και όχι για τα industry plants. Η καλύτερη απάντηση που έχω για το τι χρειάζεται ένας καλλιτέχνης για να ξεχωρίσει και να πετύχει στην ελληνική Hip Hop σκηνή είναι η εξής. Κακής ποιότητας εύπεπτη μουσική, πολλές και καλές γνωριμίες, πελατειακές σχέσεις και γλείψιμο και μια καλοστημένη περσόνα. Με αυτά είσαι έτοιμος να κάνεις καριέρα στην Ελλάδα. Αν δεν θες να κάνεις αυτά, τότε δεν ξέρω την απάντηση. Και εγώ ακόμα στο ψάξιμο είμαι.
Εγώ το προσεγγίζω αλλιώς. Δεν θέλω να είμαι από αυτούς. Εγώ ξεχωρίζω γιατί δεν κάνει κανείς άλλος τον ήχο μου. Γιατί μετέφρασα σωστά τις επιρροές μου σε δημιουργία και τις περιόρισα στο στάδιο της επιρροής και δεν τις άφησα να γίνουν φθηνές αντιγραφές. Γιατί ήθελα να κάνω ένα ρεφρέν μελωδικό και έκανα πόσα μαθήματα φωνητικής για να μάθω το πως και ακόμα κάνω. Γιατί ακούω τόσα διαφορετικά είδη μουσικής, που άμα πω σε κανέναν πως το “Υπόσχεση”, το ομώνυμο track, είναι επηρεασμένο από ένα παλιό ορχηστρικό του Ζαμπέτα, θα με περάσουν για τρελό. Γιατί έδωσα στον ήχο μου μια ταυτότητα που να έχει πάνω της την ετικέτα FI GAMA. Δεν έχω περσόνα. Ο FI GAMA που θα δεις στα lives και στο TikTok, είναι υπαρκτό πρόσωπο όπως ανέφερα και πριν. Δεν δίνω το πάτημα σε κανέναν να πει πως υποδύομαι ένα ρόλο, γι’αυτό και έμαθα να κόβω τις σάλτσες και να αφήνω να περνάει μόνο η αλήθεια από την τέχνη μου και έχω δεχτεί και βιώσει όλες τις συνέπειες της απόφασης μου να κυνηγήσω το όνειρο μου μέσω της μουσικής μου και όχι μέσω γνωριμιών ή μέσω μιας επίπλαστης εικόνας. Άλλωστε εγώ θα επιμείνω στην άποψη μου, πως όποιος είναι κακός στην μουσική του, είναι καλός στο marketing.
Έχεις αναφέρει πως το Hip Hop δεν πεθαίνει. Ποιες πιστεύεις ότι είναι οι μεγαλύτερες προκλήσεις για το είδος στην Ελλάδα σήμερα;
Θα μου πεις, ποιος είσαι εσύ να αμφισβητείς τον Nas και θα έχεις και δίκιο, αλλά νομίζω και αυτός άμα του ανοίξεις την κουβέντα, δεν θα είναι τόσο απόλυτος. Το Hip Hop είναι μια κουλτούρα. Έχει την ιστορία της και όπως όλες οι κουλτούρες, φυτεύουν τους σπόρους τους σε τόπους και ανθρώπους. Το Hip Hop είναι σαν την αγάπη μεταξύ δύο ανθρώπων, ας πούμε. Η αγάπη καλλιεργείται μεταξύ δύο ανθρώπων και αν τα πράγματα δεν πάνε καλά, ξεκινάει η ύφεση της. Αν θες να μιλήσουμε ηχοληπτικά, το peak της αγάπης (αν υπάρχει) είναι 100 decibel και αν τα πράγματα δεν πάνε καλά, πέφτει κάπου στα -35 decibel και δεν ακούς τίποτα. Αλλά το fader δεν παύει να υπάρχει. Είναι εκεί βιδωμένο πάνω στην κονσόλα. Υπό τις κατάλληλες συνθήκες, μπορεί να ξεκινήσει πάλι να ανεβαίνει και να φτάσει ξανά τα 100 decibel. Έτσι είναι πιστεύω και για το Hip Hop. Οι συνθήκες, για τις οποίες όλοι μας είμαστε υπεύθυνοι λίγο ή πολύ, το έχουν φτάσει σε ένα σημείο που θα το βρεις και θα το ακούσεις μόνο με πολύ καλό φιλτράρισμα και δυστυχώς αυτό δεν είναι αρκετό.
Η μεγαλύτερη πρόκληση που αντιμετώπισε το Hip Hop είναι ο καπιταλισμός νομίζω. Υπάρχει και αφού υπάρχει, ας το μετατρέψουμε σε προϊόν για να κερδίσουν οι λίγοι από την εκμετάλλευση του. Ήταν φυσικό επόμενο το να υπάρξουν οι επενδυτές που θα το κατευθύνουν προς τα αυτιά της μάζας και θα το μετατρέψουν σε pop culture και πράγματι αυτό πέτυχε και η επένδυση απέδωσε τρελά κέρδη, αλλά το Hip Hop σαν κουλτούρα έσβησε σχεδόν ολοκληρωτικά.
Εγώ δεν θεωρώ τον εαυτό μου Hip Hop. Θα εξηγήσω τι εννοώ. Αγαπώ το Hip Hop και θα το αγαπώ για πάντα, αλλά εγώ είμαι καλλιτέχνης. Εγώ αύριο μπορεί να έχω μια άλλη έμπνευση και να απομακρυνθώ από αυτό. Εγώ είμαι δημιουργός, δεν είμαι ambassador της κουλτούρας αυτής όσο και αν την αγαπώ. Ξέρω κάποιους όμως που είναι και είναι χρέος μας αν θέλουμε το Hip Hop να επανέλθει να τους δώσουμε πολύ παραπάνω βήμα από ότι δίνουμε στα industry plants – υπαλλήλους των εταιρειών που σκοτώνουν σταδιακά κάθε ίχνος ποιότητας και ελπίδας που έχει απομείνει. Έχουμε ανάγκη για περισσότερο Στίχοιμα, περισσότερο Phyrosun, περισσότερο ΤΑΦ, περισσότερο Obnoxious Kas. Δεν θα πω ποιους έχουμε ανάγκη λιγότερο. Ο νοών νοείτω.
Τι να περιμένουμε από τον FI GAMA στο μέλλον; Υπάρχουν νέα projects που μπορείς να μας αποκαλύψεις;
Μετά το Mixtape δεν μπορούσα με τίποτα να δαμάσω την επιθυμία μου να κάνω κάτι εντελώς νέο με τον ήχο μου και αυτό δεν είναι άλλο από το να συνδυάσω το pop με το rap. Εν τέλει, ευτυχώς που δεν μου άλλαξα γνώμη γιατί η αρχή έγινε με το “Ellie’s August” και νιώθω καλύτερα από ποτέ για το νέο μου ξεκίνημα.
Ετοιμάζω ήδη από τον Μάιο το επόμενο μου Long Play Album το οποίο θα κυκλοφορήσει το καλοκαίρι του 2025. Η ιδανική ονομασία για αυτό το album θα ήταν “Ποιοτικό Pop” αλλά εν τέλη το βάφτισα “Never Have I Ever” και είναι μια συλλογή από ιστορίες που διαδραματίστηκαν μέσα σε όλα τα καλοκαίρια της ζωής μου. Είναι ένα summer pop album με αρκετές rap πινελιές και πάνω από όλα ποιότητα στο στίχο και στην παραγωγή. Οι συμμετοχές θα είναι πολλές και θα υπάρξουν και ευχάριστες εκπλήξεις. Μέχρι τώρα πραγματικά δεν έχω λόγια για το πόσο με ενθουσιάζει η νέα μου αυτή αισθητική και πόσο αβίαστα μου βγαίνει το να συνδυάζω τις δύο μεγαλύτερες μου αγάπες. Το rap και το τραγούδι. Αυτό το album πραγματικά δεν αξίζει να παρουσιαστεί live σε μεγάλες πόλεις. Aξίζει να παιχτεί ζωντανά μόνο σε νησιά δίπλα στη θάλασσα. Ανυπομονώ πιο πολύ από ποτέ να το κυκλοφορήσουμε και να το ακούσει ο κόσμος. Η διαδικασία παραγωγής του κατά πάσα πιθανότητα θα γίνει και documentary μερικών επεισοδίων που θα ανέβουν στο κανάλι μου στο YouTube!
Ένα μήνυμα για το τι να περιμένει το κοινό το Σάββατο 05 Οκτωβρίου στο Μουσικό Κουτί;
Να περιμένει πως θα κάνω ό,τι περνάει απ’το χέρι μου για να “λύσω” πλήρως όσους έρθουν και να ξεχάσουν τα πάντα για μερικές ώρες για να περάσουμε όλοι όσο καλύτερα μπορούμε. Να περιμένει ένα από τα καλύτερα shows / party που θα έχει παρευρεθεί φέτος και να έρθουν όλοι εξοπλισμένοι με διάθεση για party. Η Δευτέρα εκεί θα είναι, δεν φεύγει δυστυχώς, αλλά το Σάββατό μας δεν μας το στερεί κανένας.
Κληρώνουμε 2 μονές προσκλήσεις για το live του FI GAMA στην Αθήνα το Σάββατο 5 Οκτωβρίου στο Μουσικό Κουτί. Μπορείτε να λάβετε μέρος ακολουθώντας τα βήματα στο παρακάτω post:
