Γράφει ο Mount Ten
Σε περίπτωση που απλά θέλετε να μάθετε αν αυτός είναι ένας ωραίος δίσκος χωρίς πολλές λεπτομέρειες, το σχόλιο μου είναι:
Αγοράστε το ή έστω ακούστε το από κάποια πλατφόρμα.
Για όλους εσάς που θέλετε να διαβάσετε μερικά λόγια για αυτόν τον δίσκο και την μικρή μου ιστορία μαζί του, καθίστε αναπαυτικά και πάμε να δούμε παρέα γιατί σας προτείνω αυτόν τον δίσκο.
Ήταν πρωί/μεσημέρι Δευτέρας και έχω κανονίσει μαζί με έναν κολλητό να πάμε για δίσκους σε ένα από τα αγαπημένα μας δισκάδικα της Θεσσαλονίκης, όπου είχε ολοήμερο bazaar σε Hip-Hop singles 12 ίντσων.
Ο λόγος που αναφέρω και το είδος των δίσκων που αφορούσε το εν λόγω bazaar είναι διότι, όταν πας να ψωνίσεις δίσκους (τουλάχιστον εγώ), πηγαίνω πάντα έχοντας στο μυαλό μου, το ανάλογο vibe μουσικής που θέλω να ακούσω εκείνη την μέρα.
Οπότε εκείνη την μέρα το vibe ήταν “πάμε να ακούσουμε Hip-Hop sigles”.
Για να μην μακρήγορώ πήγαμε στο μαγαζί κάτσαμε κοντά 4 ώρες (με μάσκα), ακούσαμε τα πάντα και έχουμε πλέον βγάλει στην άκρη με τον κολλητό τους δίσκους που θα πάρουμε.
Ξαφνικά λοιπόν από το πουθενά ο ιδιοκτήτης του δισκάδικου και πολύ καλός φίλος μας λέει, “παιδιά έχει έρθει αυτό εδώ και έχω 2 τελευταίες κόπιες και πιστεύω θα σας αρέσει θέλετε να το ακούσετε;”. Εδώ να παραθέσω ότι όταν σου λέει κάτι τέτοιο ο δισκοπώλης ποτέ δεν λες όχι (το πρώτο τιπ μου για τους επίδοξους νέους crate diggers εκεί έξω).
Βγάζει λοιπόν τον δίσκο ακουμπάει την βελόνα και πατάει το start.
Αυτό ήταν, το mood των Hip-Hop singles είχε εξαφανιστεί από μέσα μου μέσα στα πρώτα 10-15 δευτερόλεπτα. Τι είναι αυτό ρε συ ρωτάω και μου δείχνει το εξώφυλλο “oxp – swing convention (instrumentals)”. Αυτό ήταν, εκείνη τη στιγμή (χωρίς να το ξέρω) άκουγα τον καλύτερο beat – instrumental δίσκο του 2020.
Ένα υπέροχο μείγμα από soulful στοιχεία, παντρεμένα τέλεια με “groovata”, δυνατά, drums και μερικές από τις πιο smooth μπασογραμμές με ένα καταπληκτικό swing και ένα απίστευτα γλυκό compression (για τους λάτρεις των τεχνικών όρων). Τί είναι όμως το “oxp” σας ακούω και ρωτάτε;
OXP λοιπόν είναι, τα αρχικά των δύο καλλιτεχνών που ένωσαν τις δυνάμεις τους για να βγει αυτό το project.
Το O αντιπροσωπεύει τον Onra και το P τον Pomrad.
Δύο beatmaker με το δικό του προσωπικό στυλ ο καθένας, αλλά και με πολλά κοινά, οι οποίοι επέλεξαν να ενώσουν τις δημιουργικότητές τους και να κυκλοφορήσουν ένα υπέροχο άλμπουμ αρκετά διαφορετικό από τον ήχου που έχουμε συνηθίσει να ακούμε στις solo δουλειές τους.
Σε αυτό το άλμπουμ λοιπόν από θέμα μηχανημάτων θα βρείτε ένα MPC1000 (ίσως το βασικότερο εργαλείο του Onra), ένα Yamaha DX7, ένα Korg T3, ένα E-Mu Proteus 2000, ένα E- Mu Mo Phatt, ένα Ensoniq VFX, ένα Roland D50 και τέλος ένα “cheap Bass” όπως αναγράφεται στο πίσω μέρος του δίσκου.
Όλα αυτά τα μηχανήματα που διαβάσατε παραπάνω στο κομμάτι των μελωδιών, θα σας χαρίσουν ήχους ψηφιακούς αλλά και αναλογικούς, με έναν soulful χαρακτήρα ξεκάθαρα επηρεασμένο, από τo G-Funk των 90s δοσμένο όμως με έναν πολύ 2020 χαρακτήρα.
Το κομμάτι των drums τώρα έχουμε μιά διαφορετιή προσέγγιση. Ένα εκπαιδευμένο αυτί σίγουρα θα μπορέσει να καταλάβει ότι εδώ το MPC1000 δείχνει τα δόντια του, μιας και μέσω αυτού θα ακούσουμε γνωστά και άγνωστα drum breaks να υποδέχονται υποδειγματική μεταχείριση στο κομμάτι της επαναμελωδιοποίησης (sampling) και να γίνονται πιο δύνατα και καθαρά με τον τρόπο που έχουν επεξεργαστεί από τους δύο καλλιτέχνες.
Όσο για το κομμάτι που αφορά το φτηνό μπάσο όπως το αναφέρουν οι καλλιτέχνες, εμένα προσωπικά δεν με πειράζει καθόλου η χαμηλή τιμή του, μιας και το αποτέλεσμα, στο πόσο γλυκά γεμίζει τις μελωδίες και δίνει αυτό το έξτρα groove σαν υποβοήθημα των drums είναι παραπάνω από αρκετό. Αυτό ήταν το “πρώτο κεφάλαιο” του Pops, Clicks and Crackles και η ιστορία μου για το “oxp – swing convention (instrumentals).
Τα λέμε ξανά στο κεφάλαιο δύο.
