Ο RAPTIM μας μίλησε για την γειτονιά του, τον Βύρωνα, για την συνεργασία του με τον Eversor, για το πως “δένεις” την μαγειρική με το ραπ, για το τι συμβαίνει σήμερα στο hip hop και πολλά ακόμη.
-Πες μας με δυο λόγια, ποιος είναι ο Κώστας;
-Δεν νομίζω να έχω να πω και πολλά πράγματα για τον εαυτό μου , εκτός από το ό,τι είμαι επίμονος και ξεροκέφαλος μέχρι το κόκαλο…Αν μπει κάτι στον νου μου, θα σπάσω το μυαλό μου να βρω λύσεις για να πετύχω το στόχο. Δεν επιτρέπονται δικαιολογίες… Δεν επιτρέπονται λάθη δεύτερη φορά .
-Τι είναι ο Βύρωνας για σένα και πως έχει επηρεάσει την εξέλιξη σου και την προσωπικότητά σου; Μιλάμε για μια γειτονιά που έχει βαφτιστεί χιπ χοπ μάνα.
-Νιώθω αρκετά τυχερός που μεγάλωσα και ακόμα μεγαλώνω στον Βύρωνα, όχι τόσο για την προϊστορία του με το Rap όσο για το ό,τι από θέμα τύχης μέχρι ένα βαθμό, αλλά από προσωπικές επιλογές και σωστές κινήσεις κατάφερα τα τότε είδωλα μου να είναι πλέον οι άνθρωποι που με συμβουλεύουν, μου δίνουν έμπνευση, χαρές , πείσμα, άπειρες ώρες γέλιου και μου δώσανε εφόδια να πήξει το κεφάλι μου και να κάνω τα πράγματα που κάνω σήμερα… Τόσο μουσικά όσο και σαν άνθρωπος. Βλέπε ( Eversor,Sifu Versus, Jkone ,Dj Wheel M , July ,Άρης και Maxime )
-Τι ακούει ο Κώστας στο σπίτι του;
-Από Moob Deep , Schoolboy Q , Brick Flair , Conway & Westside gunn , Retch ,Meek Mill , Sha hef Και J. Cole
Μέχρι Queen , ACDC , Led Zeppelin, Iron maiden, Animals και Batushka. Γενικά δεν μένω ακροατής για μόνο ένα είδος… Μ’ αρέσει η μουσική γι’ αυτό και διάλεξα να ασχολούμαι με αυτή.
-Ποια θυμάσαι να είναι τα πρώτα σου χιπ χοπ ακούσματα;
-Πρέπει να ήταν αρχές γυμνασίου όταν δεν ήξερα ακόμα τι είδος μουσικής είναι το Ραπ …όπου ανταλλάσσαμε με παιδιά από μεγαλύτερες τάξεις μέσω κινητών τραγούδια… Τυχαία μια μέρα ένα παιδί μου λέει άκου αυτόν είναι από τον Βύρωνα, Ήταν το ” Για κάθε μέρα που πεθαίνω ” του Eversor έπειτα έφτασε στα αυτιά μου το ” Παραμύθι ” των FF.C και μετά σιγά σιγά πήρε τον δρόμο του …Άρχισα και εγώ να ψάχνω και σιγά σιγά να γνωρίζω αυτή ήταν η πρώτη μου ουσιαστική επαφή με το Hip Hop .
-Ποιοι καλλιτέχνες, ξένοι και Έλληνες έχουν αποτελέσει έμπνευση για σένα;
-Από Έλληνες οι καλλιτέχνες που με πήραν σαν ακροατή με το μέρος τους είναι οι : Anser και Μικρός Κλέφτης. Από εξωτερικό, πηγή έμπνευσης μπορώ να πω ότι είναι οι : $ha Hef , Da$h και Retch ,που όσο και αν ακούσω, δεν έχω θυμηθεί τον εαυτό μου να βαριέμαι τον ήχο τους .
-Πως θα όριζες τον RAPTIM και το vibe του στην hip hop σκηνή;
-Το νέο αίμα που ήρθε με πείνα να σηκώσει μια ολόκληρη γενιά στην πλάτη του !
-Ικρίωμα. Η νέα σου δουλειά με τον Eversor. Μίλησέ μας για την συνεργασία σου μαζί του.
-Θεωρώ ότι ο Θωμάς…όσο σαν Θωμάς και όσο σαν Eversor είναι ο άνθρωπος που μάλλον ευθύνεται σε ένα μεγάλο βαθμό με τη μουσική μου μετάλλαξη ανά τα έτη. Μπορεί να φταίει που πάνω κάτω μοιραζόμαστε ίδια ακούσματα ίδιες ιδέες και ίδιες αντιλήψεις…Εγώ προσωπικά άτυπα του δίνω τον τίτλο του executive producer…Είναι ο πιο αυστηρός μου κριτής και ο καλύτερος μου σύμβουλος… Κάποτε μου άφηνε κάποια περιθώρια, πλέον όταν δουλεύουμε στο Studio και δεν πίνουμε τον καφέ μας στο κλασικό στέκι κλειδώνουμε στο 100 και αν δεν το φτάσουμε δεν θα υπάρξει υλικό προς τα έξω. Σίγουρα αν κάποια μέρα τα καταφέρω ένα μεγάλο κομμάτι από τη πίτα που θα έχω στο πιάτο μου θα το κρατάω ζεστό για αυτόν.
-Μαγειρική και ραπ. Δύο τελείως διαφορετικοί κόσμοι. Πιστεύεις ότι κατά κάποιο τρόπο συγχέονται;
-Δεν είναι όσο διαφορετική φαντάζεστε…Και τα δύο θέλουν πειθαρχεία, ιδρώτα και γερό στομάχι αν θες να βγάλεις το επιθυμητό αποτέλεσμα…
Άλλωστε η μαγειρική είναι σαν τη μουσική…έχεις 5-10 υλικά και από το μηδέν, πας να δημιουργήσεις κάτι που είτε θα φέρει ευχαρίστηση σε αυτόν που θα το δοκιμάσει ή θα του βγάλει συναισθήματα και αναμνήσεις ή ακόμα και να του φέρεις αποστροφή προς τη δουλειά σου αν δεν το κάνεις καλά και να καταφέρεις έτσι να καταστραφείς !
-Υπάρχει ένας “αόρατος πόλεμος” θα λέγαμε μεταξύ Old School και New School. Ποια είναι η δική σου μάτια πάνω σε αυτό;
-Δεν ξέρω πως πρέπει να απαντήσω πάνω σε αυτό η αλήθεια είναι… Υπάρχει το Boom Bap με μερικές υποκατηγορίες από κάτω του και υπάρχει και το new school που κατά κύριο λόγο το αντιπροσωπεύει το trap με άλλες πολλές υποενότητες από κάτω του διαδεδομένες και μη… Το θέμα είναι ότι στην Ελλάδα σαν κοινό είμαστε λίγο των άκρων. Οι μεν κράζουν τους δε που γελοιοποιούν και καλά το ραπ με τον νέο ήχο και οι δε κράζουν αυτούς που πιστεύουν πως το boom bap έχει ξεφτύσει. Η αλήθεια είναι ότι είμαι υπέρ της εξέλιξης του ήχου αλλά παραμένω ακόμα οπαδός του καλού boom bap ήχου… Δεν χρειάζεται να τα βλέπουμε μονόπλευρα. Όλα αυτά τα είδη είναι μέσα στην αόρατη σφαίρα του ραπ. Το boom bap υπάρχει ακόμα (και πολύ ενεργό μάλιστα), το trap υπάρχει επίσης και σε πολύ καλύτερο επίπεδο απ’ότι ήταν στις αρχές του, απλός πιστεύω ότι αυτή η ” κόντρα” υπάρχει επειδή πολλά new school συγκροτήματα περνάνε μια εικόνα που δεν μπορεί να ταυτιστεί εκατό τα εκατό ο Έλληνας ακροατής.
-Θα έλεγες ότι υπάρχει διαφορά στο αθηναϊκό με το θεσσαλωνικιωτικο “κύμα”;
-Έχουν άλλο κλήμα οι βόρειοι… Πιο βαρύ ,πιο κρύο , πιο Βαλκάνια και είναι κάτι ξεχωριστό και αυτό που πιστεύω επέτρεψε στη συμπρωτεύουσα να πάρει την πρωτιά σε θέμα ακροαματικότητας μετά από αρκετά χρόνια… Δώσανε κάτι λίγο διαφορετικό από την αθηναϊκή φόρμουλα που έπαιζε καρμπόν εδώ και χρόνια και είναι καλό… Εμένα προσωπικά αρκετά γκρουπς από πάνω μου αρέσουν γιατί έχουν αυτό το στοιχείο. Απλά πλέον έχει διαφοροποιηθεί κιόλας σε ήχο η βόρεια Ελλάδα σε σύγκριση με την νότια και επιτέλους υπάρχει μια άλφα ποικιλία παραπάνω για τον ακροατή .
-Πλέον βλέπουμε στα βιντεοκλίπ τους ράπερς να επενδύουν πολύ στον ρουχισμό και να τον εντάσσουν όλο και περισσότερο στο ευρύτερο πλαίσιο του hip hop lifestyle. Συμφωνείς με αυτό;
-Ανέκαθεν και τα αγαπημένα μας συγκροτήματα του εξωτερικού όσο crooks και όσο μπλεγμένοι στα ghetto και αν ήτανε, πάντα, αν μελετήσει κάποιος αυτά που φόραγαν στα κλιπ τους θα δει ότι μιλάμε για πολύ ακριβά και συλλεκτικά πλέον κομμάτια ρουχισμού… Και έτσι είναι είμαστε καλλιτέχνες…βγαίνουμε σε μια σκηνή η σε ένα βίντεο και κόσμος αφιερώνει χρόνο από την ζωή του ή ακόμα και χρήμα για να μας παρακολουθήσει…ας είμαστε προσεγμένοι , αν και εφόσον ταιριάζει με αυτό το οποίο πρεσβεύουμε σαν περσόνα… Το υπερβολικό και το ψεύτικο είναι αυτό που φέρνει αποστροφή… Άλλο είναι να τα έχεις και να τα φοράς και άλλο να σε καπελώνουν τα ρούχα σου επειδή παρουσιάζεις κάτι υπερβολικό και κάτι ψεύτικο ! Η μόδα σαν μόδα δεν είναι κάτι κακό, είναι η εικόνα σου προς τον κόσμο. Απλώς πιστεύω ότι το έχουμε συνδιάσει κάπως περίεργα στην Ελλάδα.
-Ποια είναι τα σχέδια σου για το επόμενο διάστημα;
-Για το κοντινό μέλλον δεν έχω κάτι ακριβώς προσχεδιασμένο… Θέλω μόνο να πιστεύω ότι οποία και να είναι η επόμενη μου δουλειά να ξεπερνάει την προηγούμενη…βήμα προς βήμα !
-Θα ήθελες να μοιραστείς μαζί μας μια αμήχανη ή αστεία στιγμή από αυτά που έχεις ζήσει στη φάση έως τώρα;
-Δεν ξέρω κατά πόσο αστείο είναι για κάποιον τρίτο που δεν κατάλαβε καν το περιστατικό …αλλά για μένα ήταν από τις πιο αμήχανες μου στιγμές. Ήταν στο επετειακό live που είχε οργανώσει ο sifu VERSUS για τα 20 χρόνια του. Στο τελευταίo μου κομμάτι πάνω στην σκηνή το οποίο ήταν το ” Άνθρωπε άκου με ” ( το πρώτο κομμάτι που συνεργάστηκα ποτέ με τον Eversor ) ξέχασα παντελώς την ύπαρξη του τρίτου κουπλέ, παθαίνωντας ένα μικρό εγκεφαλικό επεισόδιο στο να βρω πως το σώζω τώρα. Πάλι καλά ήταν στα decks ο Dj-WheelM που το έσωσε πιστεύω και αυτός κατά τύχη κάνοντας scratch για το υπόλοιπο ένα λεπτό με εμένα αμήχανο πάνω στην σκηνή να μετράω από μέσα μου τα μέτρα για να μπω τουλάχιστον στο τελευταίο ρεφρέν .
-Δώσε μας μια ρίμα για το Rapnroll!
– Ρίμα δυστυχώς δεν θα δώσω μιας και χάνει την αίγλη της όταν την διαβάζει κάποιος… Εύχομαι όμως η φάση αυτή να πάει γερά, γιατί ακόμα και εν έτη 2019 λείπουν από την Ελλάδα οι αρκετοί φορείς που θα έπρεπε να περιστρέφονται γύρω από την κουλτούρα του χιπ χοπ ή έστω το ραπ… Γι’αυτό τουλάχιστον κατακλύστε το ίντερνετ που τουλάχιστον έως τώρα δείχνει ότι είναι και το άτυπο βασίλειο αυτού του ήχου στην χώρα
-Τι εύχεσαι για τον Κώστα;
-Εύχομαι να μην χάσω το πείσμα μου και να καταφέρω όσα ονειρεύομαι από μπόμπιρας.. είτε σαν R A P T I M είτε σαν Κωνσταντίνος !
Συνέντευξη: Ηλέκτρα Φακιολά
