Επ’ ευκαιρία της κυκλοφορίας του νέου του άλμπουμ με τίτλο “Νόσος Του Ρεαλισμού”, ο Ραμμένος Άσσος μίλησε στο Rapnroll.gr. Ο Ραμμένος Άσσος έγινε γρήγορα αγαπητός στους ακροατές, όχι μόνο για το ταλέντο του στο story-telling, αλλά επίσης γιατί οι στίχοι του αντανακλούν θέματα τα οποία είναι γροθιά στο στομάχι της σημερινής κοινωνίας. Στην παρακάτω συνέντευξη ο Ραμμένος Άσσος αναφέρεται στις μουσικές του επιρροές, στην ελληνική ραπ κουλτούρα και την τιμή που του δόθηκε να ανοίξει τον Havoc.
– Πες μας δυο λόγια για σένα
Είμαι 23 χρονών και κάνω ραπ από τα 18. Έχω βγάλει 5 ολοκληρωμένες δουλειές με τελευταία τη «Νόσο του Ρεαλισμού» που βγήκε ανήμερα της πενταετίας σε συνεργασία με τη Bashment Records και γύρω στα 50 singles και συμμετοχές. Κατά τ’άλλα, έχω μια καθημερινή ρουτίνα όπως οι περισσότεροι: δουλειά, studio και τους ανθρώπους μου.
– Ποιό ήταν το έναυσμα για να ασχοληθείς με το ραπ;
Νομίζω πως έγινε μόνο του. Μετά από χρόνια ενασχόλησης με το rap σαν ακροατής, σε μια δύσκολη για τα τότε δεδομένα περίοδο της ζωής μου, ένιωσα την ανάγκη να εκφραστώ με αυτό τον τρόπο. Με γέμιζε και το συνέχισα.
– Τι αποτελεί για σένα έμπνευση και ποιες είναι οι δικές σου μουσικές επιρροές;
Οτιδήποτε μπορεί να αποτελέσει έμπνευση. Μια κουβέντα με ένα φίλο, κάτι που θα δω, κάτι που θα μάθω ή κάτι που θα ζήσω. Κάθε ερέθισμα του περιβάλλοντος και κάθε συναίσθημα που αυτό μου προκαλεί, μπορεί να γίνει στίχος.
– Τι ακούει ο Κώστας στο σπίτι του;
Από Cult of the Damned και Griselda μέχρι πολύ ελληνικό rap και τυχαίες lo-fi playlists
– Υπάρχουν κάποιοι καλλιτέχνες που θα ήθελες να συνεργαστείς;
Υπάρχουν, ωστόσο θα επιλέξω να μην απαντήσω σε αυτό γιατί δε θα ήθελα να φέρω κάποιον απ’αυτούς σε δύσκολη θέση. Ό,τι είναι να γίνει, θα το φέρει η ζωή.
– Θα έλεγες ότι το ραπ στην Ελλάδα είναι χωρισμένο σε δύο σκηνές;
Αν το αναλύαμε, θα σου έλεγα ότι είναι χωρισμένο σε περισσότερες από δύο. Προτιμώ να αρκεστώ στο ότι για μένα, ο διασκεδαστής με τον MC κι ο ψεύτης με τον ειλικρινή δε μπαίνουν στο ίδιο τσουβάλι.
– Σε τι επίπεδο θεωρείς ότι βρίσκεται σήμερα το ραπ στην Ελλάδα;
Πολύ υψηλό. Πολύ καλύτερη ποιότητα ήχου, ποικιλία σε flows, κάθε χρόνο βγαίνουν καινούριες δουλειές και γίνεται προσπάθεια να ξεπεραστούν κάποιες παθογένειες του παρελθόντος που προέρχονταν από στερεοτυπικές αντιλήψεις, όπως η ομοφοβική ρητορική. Έχουμε δρόμο αλλά νομίζω ότι πάει καλά.
– Πιστεύεις ότι υπάρχει ακόμη hip hop κουλτούρα στην Ελλάδα;
Δεν είμαι ο κατάλληλος να το απαντήσω αυτό. Γεννήθηκα το ’96, άκουσα rap για πρώτη φορά μάλλον κάπου το 2004. Δεν έχω ζήσει το digging και πρόλαβα ελάχιστα το χέρι με χέρι. Πιστεύω πως η κουλτούρα του Hip Hop μεταβάλλεται με βάση τα κοινωνικά φαινόμενα που επικρατούν σε κάθε τόπο. Για άλλα πράγματα μιλάνε στην Αμερική, για άλλα στη Γαλλία, για άλλα εδώ. Όσοι είναι ειλικρινείς τουλάχιστον.
– Παρατηρήσαμε ότι έχεις αρκετές συνεργασίες με διαφορετικούς παραγωγούς, djs και MCs. Πες μας λίγα λόγια αυτές.
Αναφορικά με το παραγωγικό κομμάτι, έχω συνεργαστεί με διάφορους γιατί πατάω οτιδήποτε μου κάθεται καλά στο αυτί. Κυρίως, έχω δουλέψει με τον Σκιά του Εαυτού μου ο οποίος με βοήθησε πάρα πολύ στις δύο προηγούμενες δουλειές μου «Κύκλος» και «Καταραμμένος» και με τους Sumo & Wise που έδωσαν το 100% τους στη «Νόσο του Ρεαλισμού». Η μουσική παραγωγή μπορεί να απογειώσει ένα δίσκο ή να τον κάνει να περάσει εντελώς αδιάφορος. Όσον αφορά με τις συνεργασίες με MC’s, είναι άνθρωποι που έχουν περάσει από τη ζωή μου και ήταν επόμενο οι δρόμοι μας να διασταυρωθούν και μουσικά. Με κάποιους κόψαμε, με κάποιους τα λέμε μια στο τόσο και με άλλους έχουμε επαφές ακόμα. Ό,τι συμβαίνει στη ζωή, συμβαίνει και στη μουσική. Dj’s με τους οποίους έχουμε κάνει δουλειά πρόσφατα είναι ο Dj Micro και ο Sativa (ο οποίος έχει επιμεληθεί όλο το τεχνικό κομμάτι του τελευταίου δίσκου) για τους ίδιους λόγους.
– Είχες την μεγάλη τιμή να ανοίξεις τον Havoc, έναν από τους πιο καταξιωμένους rapper παγκοσμίως. Πως έζησες αυτή την εμπειρία;
Από το βράδυ που έλαβα την πρόσκληση από τον Noiz για το live έως και τη μέρα που συνέβη, δε μπορούσα να το πιστέψω. Σίγουρα είναι από τις πιο σημαντικές στιγμές μου σε live, ωστόσο αυτό που δε θα μπορέσω να περιγράψω μάλλον ποτέ, είναι το πώς ένιωσα όταν άκουσα τον Havoc να λέει το Hell On Earth στο soundcheck παρέα με τον Big Noyd. Έφυγα, μπήκα στο backstage και τα υπόλοιπα είναι για μένα. Όταν ήρθαμε σε επαφή με τον Havoc, μου έσκασε η εικόνα του στο Shook Ones ΙΙ. Ποτέ δεν πίστευα ότι ο τότε εικοσάρης θα βρισκόταν απέναντι μου στα 45 του. Ήταν μια υπέροχη βραδιά. ο Dj Micro έδωσε ρεσιτάλ στα decks και σίγουρα θα το θυμάμαι για πάντα.
– Ποια είναι τα σχέδια σου για το επόμενο διάστημα;
Παρουσίαση «Νόσος του Ρεαλισμού» στην Αθήνα μετά το καλοκαίρι κι έπειτα να δούμε πού αλλού μπορεί να γίνει live. Έχω κάποια singles και κάποιες συμμετοχές στα σκαριά αλλά για την ώρα χαίρομαι το δίσκο.
Ερωτήσεις κοινού από Instagram
Ζητήσαμε απο το instagram να μας κάνετε μερικές ερωτήσεις που θα θέλατε να συμπεριλάβουμε στη συνέντευξη μας με τον Ραμμένο Άσσο. Εμείς επιλέξαμε επτά και ο Ραμμένος Άσσος τις απάντησε:
Απάντηση:
Η έλλειψη παιδείας κι ενδεχομένως η απόρριψη που όλοι έχουμε βιώσει κατά καιρούς, δυσκολεύει τον άνθρωπο να διαμορφώσει δική του ταυτότητα γιατί όλοι έχουμε ανάγκη από αποδοχή. Κατά συνέπεια, αυτός αισθάνεται την ανάγκη να ανήκει κάπου. Σε αυτό το σημείο, εμφανίζονται κάποιοι «καλοθελητές» οι οποίοι προσπαθούν να τον πείσουν ότι είναι σπουδαίος βασιζόμενοι σε πράγματα τα οποία δεν απαιτούν κανένα skill, όπως είναι η εθνικότητα και πως για τα προβλήματα του ευθύνεται κάποιος άλλος. Αυτός ο τύπος λοιπόν ξαφνικά αποκτά αυτοπεποίθηση, «φίλους» και πετάει την όποια ευθύνη θεωρούσε πως είχε από πάνω του. Βρίσκει σκοπό στη ζωή του, έναν σκοπό ψεύτικο γιατί το να ξεκαυλώνεις στον αδύναμο για να παριστάνεις τον μαχητή που ποτέ δεν ήσουν και να βαράς προσοχή σε αυτόν που σε εξουσιάζει είναι δειλία, όχι ιδεώδες.
Απάντηση:
Τα πάντα, από την γνωστοποίηση της αστυνομικής βίας και στον τελευταίο ανενημέρωτο και τις επιθέσεις στις καταλήψεις έως και τα γεγονότα με το προσφυγικό πριν τη διασπορά του Κορονοϊού.
Απάντηση:
Το rap (δε θα πω Hip-Hop γιατί δεν έχω κάποια άμεση επαφή με τα υπόλοιπα στοιχεία) ήταν η παρέα που δεν είχα για πολλά χρόνια. Μου έδωσε ερεθίσματα που επηρέασαν τον τρόπο που δρω και σκέφτομαι. Ήμουν διαφορετικός και βρήκα κάτι για διαφορετικούς. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ένιωθα special snowflake ή ότι τα πήγαινα πάντα καλά μαζί τους, χωρίς να με νοιάζει ποιοι άλλοι ακούνε ή ποιος άκουγε πρώτος κάποιον MC πριν τον μάθω εγώ. Δεν άκουγα ποτέ rap για να το δείξω γιατί κατάλαβα από πολύ νωρίς πως ο καθένας το έχει διαφορετικά πλασμένο στο κεφάλι του κι ας είμαστε θεωρητικά στην ίδια κοινότητα, δεν λέει τίποτα αυτό από μόνο του. Το rap ήταν η πιο όμορφη παρέα τις πιο άσχημες μέρες, από τα 15 μου που άρχισα να αντιλαμβάνομαι τους περισσότερους στίχους έως σήμερα.
Απάντηση:
Είναι μια υπενθύμιση στον εαυτό μου πως πάντα θα έχω ένα χαρτί να παίξω, ακόμα κι αν πρέπει να κόψω τα ράμματα και να ανοίξει μια πληγή για να γίνει αυτό. Πάντα υπάρχουν επιλογές με το ανάλογο τίμημα.
Απάντηση:
Μια καλή μουσική παραγωγή.
Απάντηση:
Δε μπορώ να ξέρω πώς μπορεί να διαμορφωθεί η μουσική με τα χρόνια, πόσο μάλλον μια μουσική στην οποία υπάρχει όλο και περισσότερο το ηλεκτρονικό στοιχείο. Έτσι κι αλλιώς, έχει μεταβληθεί αρκετά ενώ δεν έχει πολλά χρόνια ζωής σε σχέση με άλλες σκηνές.
Απάντηση:
Ότι το rap δεν έχει pass. Αν σου αρέσει, θα βρεις ένα τρόπο να είσαι κοντά του. Δεν έχεις να περιμένεις από κανέναν να σε βάλει πουθενά. Κάνε αυτό που σε εκφράζει με ή χωρίς ανταπόκριση. Αυτά εμφανίζονται και εξαφανίζονται κατά τη διάρκεια της διαδρομής, δεν είναι ο προορισμός.
