O Wyld Bunch είναι βετεράνος του υπόγειου Hip Hop της Νέας Υόρκης, μετρώντας πάνω από δύο δεκαετίες ενεργής ενασχόλησης με τη μουσική. Με έδρα το Brooklyn, έχει κυκλοφορήσει κάποιες αγαπημένες δουλειές στους λάτρεις του undergound, με σημαντικότερη και πιο ολοκληρωμένη το άλμπουμ “Unbreakable” σε συνεργασία με τη γαλλική ανεξάρτητη Hip Hop δισκογραφική «Effiscienz”, ένα LP με συμμετοχές από ονόματα όπως Marco Polo, Roc Marciano, Torae και Guilty Simpson. Μιλήσαμε μαζί του για το πώς βλέπει το υπόγειο Hip Hop σήμερα, για το πώς ήταν να ζεις στη Νέα Υόρκη κατά τη διάρκεια της πανδημίας, για τα όλο και αυξανόμενα σε αριθμό περιστατικά αστυνομικής βίας εναντίον της μαύρης κοινότητας στις ΗΠΑ αλλά και για μία αναπάντεχη συνεργασία του με τον Big Daddy Kane το 1998.
Πώς ξεκίνησες να ακούς μουσική και Hip Hop;
Η μάνα μου αγαπάει κι αυτή πολύ τη μουσική οπότε φαντάζομαι αυτή η αγάπη κληρονομήθηκε. Δε βλέπαμε πολύ τηλεόραση στο σπίτι μου αλλά πάντα έπαιζε μουσική στο παρασκήνιο κάθε μέρα όλη μέρα. Είχε τρελή συλλογή με βυνίλια τότε. Θα μπορούσα εύκολα να είχα γίνει παραγωγός ή DJ με μια τέτοια επιρροή.
Υπήρχε επίσης ένα old school Hip Hop group ονόματι Mighty Mic Masters από τη γειτονιά μου το οποίο υπέγραψε συμφωνία με την Tuff City Records όταν ήμουν 10 χρονών και αυτοί με έμπασαν στ’ αλήθεια στο Hip Hop και στο να γράφω ρίμες. Ο κύριος ράππερ του γκρουπ, ο Captain G Whiz, αποφάσισε να με πάρει υπό την προστασία του, αφού τους ικέτευα να με αφήσουν να πω τα ραπ μου κάποια φορά που έπαιζαν σε ένα μεγάλο τοπικό block party…και το χωσα σωστά…ή ίσως και όχι lol. Ίσως το κοινό γούσταρε που ένα 10χρονο ράπαρε σοβαρά μαζί με ενήλικες. Όπως και να χει δεν ήθελα να κάνω τίποτα άλλο από το να είμαι ο καλύτερος MC μετά από αυτό. Είχα εθιστεί.
Πες μας για εκείνη την περίοδο που πήγαινες σε διαφορετικές γειτονιές και έκανες battle σε άλλους MCs.
Ναι ήταν αυτό που έπρεπε να κάνεις τότε. Ήταν τότε που δεν υπήρχε το ίντερνετ και το μόνο που έπαιζε ρόλο ήταν το τι συνέβαινε στο δρόμο. Αν το όνομά σου έκανε θόρυβο επειδή χώνεις ρίμες, τότε τα νέα θα ταξίδευαν. Είμαι από το Brooklyn και είχαμε τρελούς MCs που ήταν επικίνδυνοι στο μικρόφωνο. Πηγαίναμε με ολόκληρο το crew μας σε διαφορετικές γειτονιές στο Brooklyn και κάναμε battle με όποιον ήταν γνωστός από εκεί. Νίκη, ήττα ή ισοπαλία. Το παίρναμε όλο αυτό πολύ σοβαρά.
Μπορείς να μας μιλήσεις λίγο για το κομμάτι που έιχες κάνει με τον Big Daddy Kane το 1998;
Αυτό μου άλλαξε τη ζωή όσον αφορά τους στόχους. Ποτέ δε θέλησα να γίνω διάσημος μετά από αυτό. Όντας ένας νεαρός «κανένας» από το Brooklyn που προσπαθούσε να βρει τη θέση του στη μουσική, ποτέ θα θα περίμενα να έχω μία ευκαιρία σαν αυτή. Έτυχε να βρισκόμαστε στο ίδιο studio επειδή έκανε κάποιες δουλειές με τον ίδιο τύπο που δούλευα κι εγώ, ο οποίος ήταν ιδοκτήτης μιας ανεξάρτητης δισκογραφικής, της FICO, η οποία τύπωνε και κυκλοφορούσε βινύλια. Δεν ήταν κανονισμένο πάντως. Καθώς ηχογραφούσα το κομμάτι μου “Crazy World”, στο οποίο για την ώρα τότε συμμετείχε μόνο ο παιδικός μου φίλος ο Chink, o Kane άκουσε το session μας και είπε πως αυτό που άκουσε ήταν γαμάτο. Χάζεψα τόσο πολύ που ξέχασα να του ζητήσω αυτόγραφο. Αυτό που με εντυπωσίασε ακόμα πιο πολύ ήταν το ότι προσφέρθηκε να πει το ρεφραίν που είχα γράψει…αλλά περίμενε…γίνεται καλύτερο επειδή μετά είπε πως θα χώσει ένα κουπλέ στο κομμάτι εκεί επί τόπου. Είναι δύσκολο να μεταφέρεις αυτή την ευλογία, αυτό το συναίσθημα σε λόγια, όμως συνέβη και ήταν η πρώτη από πολλές παρόμοιες εμπειρίες και ευλογίες που μου συνέβησαν. Έχω ένα πιστό κοινό που με υποστηρίζει σε όλο τον κόσμο σε μέρη που δεν έχει πάει ποτέ το οποίο γουστάρει πολύ τη μουσική του Wyld Bunch, οπότε όταν λέω πως ποτέ δεν ήθελα να γίνω διάσημος ραπ αστέρας εννοώ πως αν μπορώ να μπω στο studio και να ραπάρω με τους Hip Hop ήρωές μου μόνο και μόνο με βάση το σεβασμό στα rap skills μου και ο κόσμος αγαπάει τη μουσική μου, όποτε έχουν την ευκαιρία να την ακούσουν, τότε ποιος χρειάζεται εμπορική φήμη, αφού για μένα ο σεβασμός ως ένας γαμάτος MC άξιζε περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. Και πάλι, δύσκολο να περιγράψεις εκείνη την εμπειρία με λέξεις, ακόμα και για μένα σαν MC.
Ποιοί είναι οι αγαπημένοι σου MCs και παραγωγοί;
Εκτός από όλους τους ταλαντούχους ανθρώπους με τους οποίους είχα την ευκαιρία να συνεργαστώ, δεν είμαι σίγουρος πως έχω κάποιους ως “αγαπημένους” MCs ή παραγωγούς. Νομίζω πως για μένα έχει να κάνει πιο πολύ με τη δουλειά του καθένα, οπότε ίσως έχω αγαπημένα τραγούδια και beats αλλά όχι απαραίτητα από έναν συγκεκριμένο παραγωγό ή MC τους οποίος θα έλεγα πως ακολουθώ, εκτός του κύκλου μου. Θα πω πως είμαι τεράστιος φαν ΟΠΟΙΟΥΔΗΠΟΤΕ (DJs, παραγωγοί και άλλοι καλλιτέχνες) με τον οποίο με έχεις ακούσει να είμαι μαζί σε κομμάτι σε ΔΙΚΕΣ μου κυκλοφορίες. Πρέπει να προσθέσω τον Dj Premier στη λίστα με τους αγαπημένους αν και η ευκαιρία να δουλέψω μαζί του δεν εμφανίστηκε.
Πες μας για το EP σου “A Dark Winter” και τις επόμενες κινήσεις σου στη μουσική.
Το Dark Winter ήταν ένα πρότζεκτ το οποίο ξεκίνησα να φουλεύω κατά τη διάρκεια της “πλανδημίας”. Έχω την κακή συνήθεια να ξεκινάω ένα πρότζεκτ και να χάνω την αρχική σπίθα που το ξεκίνησε και τελικά να εγκαταλείπω την ιδέα. Θέλω πάντα να είμαι τέλειος παρόλο που δεν υπάρχει κάτι τέτοιο. Ήταν πολλά που συνέβαιναν στον κόσμο εκείνη την περίοδο και ήθελα να ασχοληθώ με αυτά σε αυτό το πρότζεκτ αλλά ήμουν πολύ συναισθηματικά φορτισμένος…ήταν υπερβολικά προσωπικό…δεν μπορούσα να επικεντρωθώ σε ένα μόνο θέμα. Υπήρχε ο COVID, o George Floyd, o Trump, έγκλημα μαύρων προς μαύρους, και πολύ περισσότερες μαλακίες στον κόσμο, ήταν υπερβολικό κι έτσι έπρεπε να σταματήσω γιατί δεν είχε να κάνει με τη μουσική εκείνη τη στιγμή…Ήταν πιο πολύ σαν εκτόνωση θυμού ή σαν κύρηγμα…κανείς δε θέλει να ακούει έναν MC να του κάνει κύρηγμα…γι’ αυτό υπάρχει η εκκλησία. Όταν φτιάχνεις τέτοια τραγούδια πρέπει να προσφέρεις στον ακροατή κάποιου είδους λύση ή κάτι ωφέλιμο όταν ακούνε. Εγώ απλώς είχα μιζέρια και θυμό στο μυαλό μου οπότε το πρότζεκτ συγκέντρωνε τη λάθος ενέργεια κατά τη γνώμη μου. Σκεφτόμουν υπερβολικά πολύ και οι καλύτερες δουλειές μου έχουν έρθει με τη λιγότερη σκέψη, παραδόξως. Έχω τον μεγάλο Blaq Poet και τον Apocalypse των 8th Day Music σαν τις μόνες συμμετοχές σε αυτό το πρότζεκτ. Θα το κυκλοφορήσω πάντως κάποια στιγμή, μαζί με ένα άλμπουμ του τύπου “Lost Tape” με όλα τα ακυκλοφόρητα κομμάτια και τις συμμετοχές μου αλλά μόνο αφού αλλάξω και ενημερώσω μερικά κομμάτια ώστε να αποκτήσει εν τέλη το σωστό vibe το οποίο θέλω να έχει ώστε να το εκτιμήσουν οι ακροατές μου.
Έχεις κάνει περιοδεία στην Ευρώπη; Είναι κάτι τέτοιο στα σχέδιά σου;
Όχι, όχι ακόμα. Αυτή είναι μια ευκαιρία για την οποία προσεύχομαι συχνά!!! Ένα μεγάλο όνειρό μου! Η Ευρώπη μου δείχνει τρεεεελή αγάπη. Ελπίζω να συμβεί σε αυτή τη ζωή.
Ποιες είναι οι σκέψεις σου για τη Hip Hop μουσική και κουλτούρα αυτή την περίοδο;
To υπόγειο παραμένει επίσημο. Το mainstream είναι μούφα. Είμαι απογοητευμένος όμως καταλαβαίνω ότι η μουσική εξελίσσεται κι εγώ μεγαλώνω οπότε η μουσική έχει αλλάξει όμως…το ίδιο κι εγώ. Έχοντας πει αυτό, δεν ακούω “Hip Hop” τόσο εκτός της δικής μου μουσικής απλώς επειδή είναι δύσκολο να βρεις γαμάτη μουσική η οποία να μην είναι απαραίτητα old school αλλά να έχει αυτή την old school ποιότητα με τις μπάρες και τη new school άποψη με την παραγωγή…και/ή ένα μήνυμα στη μουσική ή κομμάτια που δίνουν εκείνη την ενέργεια που κάνουν τις τρίχες στα χέρια σου να σηκώνονται όταν την ακούς. Δεν υπάρχει πολλή μουσική που κυκλοφορεί αυτές τις μέρες που να έχει ακόμα αυτή την επίδραση πάνω μου πια. Επίσης είμαι απογοητευμένος με την αποσύνδεση που υπάρχει μεταξύ των γηραιών του Hip Hop και των επερχόμενων νέων. Χωρισμένοι θα πέσουμε. Είμαι απογοητευμένος με αυτό το νέο κύμα της ασέβειας σε νεκρούς σε ραπ κομμάτια. Αυτές οι μαλακίες είναι απλώς διαφορετικές.
Πώς ήταν το να ζεις στη Νέα Υόρκη κατά την πανδημία;
Διαφορετικά αλλά ίδια. Περισσότεροι κανόνες και περιορισμοί όμως το έγκλημα ποτέ δεν παίρνει ρεπό οπότε πυροβολισμοί, ληστείες και θάνατος παρέμειναν σταθερά. Αυτή έχει υπάρξει η μόνη κανονικότητα, κατά τη γνώμη μου.
Θα καταφέρει ποτέ ο κόσμος να ανακάμψει πλήρως από την COVID ή η Ιστορία έχει ήδη πάρει μια διαφορετική κατεύθυνση την οποία δεν περιμέναμε;
Οπωσδήποτε έχει πάρει άλλη στροφή. Τίποτα από όλα αυτά δεν βγάζει νόημα πια. Δεν είναι μια αντζέντα για “μια καλύτερη ανθρωπότητα”. Είναι η αντζέντα της Δύναμης και η δυνάμεις που κάνουν κουμάντο ποτέ δεν νοιάστηκαν για μας. Κατά τη γνώμη μου, η COVID και όλες αυτές οι μαλακίες είναι απλώς τακτικές ελέγχου του πληθυσμού. Είναι ένας σκληρός κόσμος…και απλώς γίνεται χειρότερος.
Μπορείς να μας περιγράψεις πώς αισθάνεται η μαύρη κοινότητα στις ΗΠΑ τελευταία, καθώς όλο και περισσότερα περιστατικά αστυνομικής βίας βγαίνουν στη δημοσιότητα;
Δυστυχώς συμβαίνει τόσο πολύ που οι άνθρωποι καταλήγουν να έχουν αναισθησία απέναντί του. Είναι λογικό όμως η παρενέργεια αυτού είναι η νεότερη γενιά να πυροβολεί κι αυτή με τη σειρά της την αστυνομία τώρα, επειδή ήδη αισθάνονται πως αν δεν το κάνουν θα γίνουν θύματα, επειδή η αστυνομία μας το έχει κάνει αυτό ξεκάθαρο πως αυτό θα γίνει αν δεν προστατεύσουμε τους εαυτούς μας. Δεν είναι μόνο αυτή η ηλίθια φυλετική ένταση αλλά ολόκληρος ο κόσμος είναι ένα εντελώς διαφορετικό μέρος από ότι ήταν πριν 20 χρόνια…αυτή η φάση είναι τσίρκο. Η Πόλη του Κλόουν (“σημ. Bozo City” κομμάτι του Wyld Bunch) ! Και έτσι όλοι καταλήγουμε να πιάνουμε τον εαυτό μας να συνηθίζει τις μαλακίες ζώντας σε αυτές τις περίεργες εποχές. Τρελός κόσμος!
Original English Version
How did you start listening to music and Hip Hop?
My mom is a music fanatic herself so I guess the love for it was inherited. We didn’t watch much tv in my crib but there was always music playing in the backdrop everyday allday. She had the crazy vinyl collection back in the days. I could have easily become a producer or DJ with that type of influence.
There also was an old skool hip hop group named the Mighty Mic Masters from my hood that penned a deal with Tuff City Records when I was a 10 year old and they really turned me on to hip hop and writing rhymes. The main rapper in the group, Captain G Whiz, decided to take me under his wing after me begging them to let me say my rap when they were performing at a major local block party …and I killed it…or maybe not lol. Maybe the crowd just liked that a 10 year old was seriously rapping with grown ups. Either way I never wanted to do anything but be the best emcee after that. I was hooked.
Tell us a bit about the period you were going to different neighbourhoods battling other MCs.
Yea that was the thing to do back then. That’s when there was no internet but word on the street was the only word. If your name was ringing bells with spittin bars then word would travel. I’m from Brooklyn and we had mad emcees that were dangerous on the mic. We would walk crew deep to different hoods in BK and battle whoever name was poppin there. Win, lose, or draw. We took that shit super serious.
Can you talk to us a bit about the song you did with Big Daddy Kane in 1998?
That was a life changer for me in terms of goals. I never wanted to be famous after that. Being a young nobody from Brooklyn trying to figure out my place in music I would never had expected to get an opportunity like that. We happened to be in the same studio because he was doing some business with the same guy I was working with who owned the indie label (FICO) that pressed and released the record. It wasn’t planned though. While recording my track “Crazy World” which at the time only featured my childhood friend Chink, Kane overheard our session and said that what he heard was dope. Blew my mind so much I forgot to ask for an autograph. What really blew my mind was he offered to do the hook that I wrote….but wait…it gets better because then he said he would spit a verse right there on the spot to it. It’s hard to translate that blessing….that feeling.. into words but it happened and it was the first of many similar opportunities and blessings to come for me. I have a loyal support following around the world in places I’ve never been that really rock with Wyld Bunch music so when I say I never wanted to be a famous rap star I mean that If I can get in the booth and rap with my hip hop heroes just based off the respect of my rap skills and people fall in love with my music when they get a chance to hear it, then who needs commercial fame because for me the respect as a dope emcee was worth more than anything else to me. Again, hard to put that experience in words….even for me as an emcee.
Who are your favorite MCs and producers?
Aside from all of the talented people that I’ve had the opportunity to work with, I’m not sure if I have any “favorites” as for emcees or producers. I think for me it’s more about the work so I have favorite songs and beats maybe but not necessarily from a particular producer or emcee that I would say I follow outside of my circle. I will say that I am a huge fan of EVERYONE (DJ’s, producers, and artists) you’ve ever heard me feature with on MY released projects. I have to add DJ Premo to my list of favorites even though the opportunity to work with him never happened.
Tell us about your EP “A Dark Winter” and your next moves in music.
So Dark Winter was a project that I started working on during the “plandemic”. I have this bad habit of starting a project and losing the fire that started it and eventually abandoning the idea. I always want to be perfect even though there is no such thing. It was a lot going on at the time in the world and I wanted to get into that on this project but it was too emotional..too personal… I couldn’t focus on just one theme. You had covid, George Floyd, Trump, black on black crime, and so much other bullshit in the world it was overwhelming so I had to stop because it wasn’t music at that point.. It was more like angry venting or preaching..nobody want to hear an emcee preach..that what church is for. When you make records like that you have to offer the listener some type of solution or something beneficial when they’re listening.. I just had misery and anger on my mind so the project was stirring up the wrong energy in my opinion. I was thinking too much and my best work came with the least amount of thought, ironically. I have the big homie Blaq Poet and Apocalypse of 8th Day Music as my only features on this project. I still will release the project at some point, along with a Lost Tape type of album with all my unreleased tracks and features but only after I change and update a few track to finally get the proper vibe that I need it to have for my listeners to appreciate it.
Have you toured in Europe? Is something like that in your plans?
Nope not yet. That is an opportunity that I pray for regularly!!! A big dream of mine! Eurooe shows me maaaad love. Hopefully it happens in this lifetime.
What are your thoughts on Hip Hop music and culture right now?
Underground stays official. Mainstream sucks. I’m disappointed but I understand that music evolves and I’m getting older so the music has changed but…. so have I. That being said, I don’t listen to “hip hop” as much outside of my own music just because its hard to find dope music thats not necessary old skool but has that old skool quality with bars and that new skool appeal with production.. and/or a message in the music or tracks that give off that energy that makes the hair stand up on your arms when you listen. There ain’t much music coming out these days that still has that affect me anymore. I’m also disappointed with the disconnect between the hip hop elders and the upcoming youth. Divided we fall. I’m disappointed with this new wave of disrespecting the dead on rap records. This shit just different.
How has living in New York City been during the pandemic?
Different but the same. More rules and restrictions but crime never takes a day off so shootings, robberies, and death has been consistent. That has been the only norm, in my opinion.
Is the world ever going to completely recover from COVID or History has already taken a different direction that we were not expecting?
Definitely taken a different turn. None of it makes sense anymore. It’s not a “better humanity agenda”.. It’s a “Power that be” agenda and the powers that be never gave a shit about us. In my opinion, covid and and all that shit is just population control tactics. Cruel world….and just getting worse.
Can you describe to us how the black community in the US feels the recent, as more and more incidents of police brutality become public?
Unfortunately it happens so much people are desensitized to it. It’s normal but the side effect of it is the younger generation are shooting back at police now because they already feel if they don’t then they will be victims because police have made that clear to us that thats what wil happen if we dont protect ourselves Its not just that dumb ass racial tension but the entire world is a totally different place than it was 20 years ago… this shit is a circus. Bozo City! And so we all find ourselves getting used to the bullshit living in these weirdo times. Crazy world!
