Cover Photo: Click By Zissis Tsoubos
Με αφορμή την κυκλοφορία του album του, ‘Τσιγάρα στα Βαλκάνια” από την Elite Musik, είχαμε την χαρά να κάνουμε μια κουβέντα με τους βασικούς δημιουργούς του, Dani Gambino και Dj The Boy.
Ξεκινώντας, δεν θα μπορούσαμε να μην αναφερθούμε στον εκλιπόντα Ανδρέα Rigo, φίλο και συνεργάτη τους και να εκφράσουμε τα συλληπητήριά μας. Λάβαμε κι από τους δύο ως απάντηση την αίσθηση και την πίστη ότι μ’ έναν τρόπο ο φίλος τους είναι “εδώ”, βλέπει και μοιράζεται μαζί τους την χαρά και ότι συμβαίνει. Το album εξάλλου είναι αφιερωμένο στη μνήμη του και το video clip που κυκλοφόρησε στις 17/3 για το κομμάτι ‘Mperketi’ είναι γυρισμένο όπως χαρακτηριστικά μας είπαν πάνω του! R.I.P. Rigo
Το “Τσιγάρα στα Βαλκάνια είναι ο πρώτος προσωπικός δίσκος του Dani Gambino. Kυκλοφόρησε στις 26/2 για λογαριασμό της Elite Musik με executive producer τον Dj The Boy, ενώ τις μίξεις και to mastering έχει επιμεληθεί ο Dj Paco.
Καλοτάξιδο το album παιδιά! Dani θες να μας πεις κάποια πράγματα για σένα, πώς ξεκίνησες, ποιες ήταν οι επιρροές σου. Αυτό που γνωρίζουμε είναι ότι είχες κάνει κάποιες ηχογραφήσεις στο GroundZero παλιότερα.
Dani Gambino: Ξεκίνησα να γράφω το 2009 χωρίς ωστόσο να το παίρνω και τόσο σοβαρα. Ηχογραφούσα σε σπίτια, είχαμε ένα σχήμα το ΜΓΠ (Μόνο Για Πλάκα) και ήταν ακριβώς αυτό! Το κάναμε αποκλειστικά για μας και τη γειτονιά. Φαντάσου ότι όταν λέω σε σπίτια, χώναμε σε ντουλάπα με το Nuendo, ένα πρόγραμμα που έπαιζε τότε. Όπως σου είπα ήταν απλά για την πάρτη μας η όλη φάση. Εκείνη την περίοδο άκουγα πολύ Βήτα Πεις, γνώρισα και τα παιδιά, τον Φορτσάτο και τον Hatemost και μέσω του Sixteen Pads και του Dj Stigma που ηχογραφούσαν στο Ground Zero, έγραψα κάποια κομμάτια τα οποία και αυτά τα κράτησα για πάρτη μου. Τότε οι Βήτα Πεις ήταν νούμερο 1! Έζησα το live στο Σπόρτινγκ που ήταν ότι πιο huge είχε γίνει και τότε έφαγα κόλλημα!
RnR: Ήταν και οι πρώτοι που λανσάρανε το free distribution.
Dani Gambino: Ισχύει.. Χωρίς εταιρεία από πίσω, χωρίς τίποτα. Το θεωρώ ορόσημο.
Για να επιστρέψουμε σε σένα, ουσιαστικά μέχρι το Glory Days δεν είχες κυκλοφορήσει τίποτα;
Dani Gambino: Ακριβώς! Φαντάσου ότι όλα αυτά έγιναν 2012 με 2013 (που ηχογράφησα στο Ground Zero) και το Glory Days βγήκε τον Δεκέμβρη του ’18! Και μέχρι τότε υπήρχε υλικό, το κρατούσα αλλά το είχαν ακούσει λίγοι.
Υπήρχαν συγκεκριμένοι λόγοι γι’ αυτό;
Dani Gambino: Να σου πω την αλήθεια δεν με ενδιέφερε μέχρι τότε. Δεν πίστευα τόσο πολύ ότι η μουσική μου θα μπορούσε να είχε απήχηση, να κάνει “μπαμ” που λέμε και να αφορά τον κόσμο.
Η γνωριμία σου με τον Κώστα (Dj The Boy) πώς προέκυψε και πως άρχισε όλο αυτό να αλλάζει;
Dani Gambino: Tον Κώστα τον είχα γνωρίσει στο Ground Zero τo ’13, την εποχή που σου ανέφερα, όταν έκανε με τον Marvel το rmx στο Χάλια/Χάλια κι απλά είχαμε μιλήσει. Η συνέχεια ήρθε εντελώς τυχαία! Χρόνια μετά τον πέτυχα στην πλατεία της Αγ. Παρασκευής και αρχίσαμε να συζητάμε. Με ρώτησα αν γράφω ακόμα, του έστειλα 2-3 κομμάτια απ’ αυτά που είχα ηχογραφημένα, μου έστειλε γύρω στα 8 beats, έτσι προέκυψε το Glory Days και ξεκίνησε όλο…
Κώστα η Elite Musik προυπήρχε ως όραμα δικό σου; Έχω την αίσθηση ότι συνέπεσε με την συνεργασία σου με τον Dani και μ’ έναν τρόπο το αλληλοσυμπληρώσατε.
Dj TheBoy: Λοιπόν για να πάρω τα πράγματα από την αρχή, εγώ πέρασα ένα φεγγάρι από την Capital και όταν για διάφορους λόγους αποφάσισα να αποχωρήσω, ένιωσα την ανάγκη να ανασυνταχθώ γενικότερα. Ήθελα να βρω έναν καλλιτέχνη που να έχουμε χημεία – ήμουν ανοιχτός και ακόμα είμαι. Ήθελα όπως σου είπα να βρω κάποιον που να έχουμε κοινή αισθητική, να ταιριάζουν τα vibes μας, έγινε η γνωριμία μου με τον Νίκο όπως ανέφερε κι ο ίδιος, και παρ’ όλα αυτά μέχρι τότε δεν είχα κάποιο εντελώς ξεκάθαρο πλάνο. Μέσω της πολύ παρέας που ξεκινήσαμε να κάνουμε και της επικοινωνίας που αναπτύσσαμε, (εγώ, ο Dani και ακόμα ένας συνεργάτης μας ο Dj Paco, τον οποίο παρεπιπτόντως θεωρώ από τους καλύτερους στη φάση) βάλαμε τα πράγματα κάτω! Μια ωραία μέρα λοιπόν απόφασίσαμε να κάνουμε ένα label για να πλαισιώσουμε τη φάση μας με απώτερο σκοπό (όχι ότι πάμε να κατακτήσουμε τον κόσμο!! χαχαχχα), ωστόσο ήμασταν ενθουσιώδεις, θελήσαμε να δημιουργήσουμε τη δική μας στέγη και βάση, τον δικό μας κόσμο.
RnR: Nα έχετε αυτονομία.
Dj TheBoy: Ακριβώς. Αυτή ήταν η βασική έννοια. Μιλώντας με ταπεινότητα, όλο αυτό το εγχείρημα και το όραμα που είχα, στηρίχτηκε ως ένα σημείο και στο δικό μου όνομα, όμως πραγματικά είχα όλο και περισσότερη πίστη σε μας και ιδιαίτερα στον Dani. Είναι πολύ δουλευταράς, είναι ο τύπος καλλιτέχνη που θα σου στείλει μήνυμα με τις ιδέες του οποιαδήποτε ώρα, δεν εχει χάσει στιγμή τον ενθουσιασμό του (κάτι που θεωρώ πολύ βασικό), γουστάρει πολύ αυτό που κάνει και έτσι το όλο project στηρίχθηκε κατά βάση πάνω του. Αποφάσισα να μη χάσω χρόνο ψάχνοντας και περιμένοντας κάτι άλλο, θέλησα πολύ να ασχοληθώ μαζί του και να δουλέψουμε, εξού και το δικό μου album επέλεξα να το αφήσω για λίγο πισω.. Έτσι όπως σου προανέφερα ο Dani έγινε ουσιαστικά το θεμέλιο της Elite. Στη συνέχεια άλλαξα το όνομα στο κανάλι που διατηρούσα στο YouTube, το οποίο δεν σου κρύβω ότι ήταν ένα ρίσκο γιατί αναρωτιόμουν αν ο κόσμος (οι subscribers) που ακολουθούσαν εμένα ως Dj The Boy και το περιεχόμενο του καναλιού μέχρι τότε, θα καταλάβαιναν την αλλαγή αυτή και θα στήριζαν τη φαση μας.
RnR: Eκ του αποτελέσματος δικαιώθηκες!
DjTheBoy: Η αλήθεια είναι ότι όχι απλά συνέχισαν να στηρίζουν αλλά διπλασιάστηκαν! Βέβαια θα σου πω ότι από τη στιγμή που πήρα το ρίσκο, δεν με ένοιαζε και τόσο, λέγοντας δεν με ένοιαζε δεν το εννοώ καθόλου υπεροπτικά, απλά τονίζω ότι ήμουν έτοιμος να αναλάβω την ευθύνη για όποιο ενδεχόμενο κόστος. Όπως καταλαβαίνεις αυτό μας έδωσε το μήνυμα ότι ο κόσμος γουστάρει, μας “πιάνει” και ήταν μια τεράστια ώθηση για μας να συνεχίσουμε και να πούμε OK! Παμε να τα δώσουμε ΟΛΑ!
Αναφερόμενοι στο κοινό, πιστεύω ότι εχει αλλάξει αρκετά και λόγω των συγκυριών έχει αλλάξει κατά πολύ και η αλληλεπίδραση που έχει με τους καλλιτέχνες. Εσύ Dani έπεσες και στο συγκεκριμένο διάστημα που δεν υπάρχουν lives. Πώς το βιώνεις όλο αυτό;
Dani Gambino: Για να είμαι ειλικρινής, πιστεύω ότι όλη αυτή η φάση με την καραντίνα, έκανε καλό και σε εμένα προσωπικά αλλά και στην ομάδα, από την άποψη ότι μας δόθηκε η ευκαιρία και ο χρόνος να δουλέψουμε πολύ, με την ησυχία μας και με έναν τρόπο βοήθησε στο να βγει το τελικό αποτέλεσμα όπως ακριβώς θέλαμε χωρίς καμία extra πίεση. Επίσης, ακριβώς επειδή δεν υπήρχαν lives, ένιωσα ότι ήμασταν όλοι ίσοι και ο καθένας κλήθηκε να δείξει τί μπορεί να κάνει με έναν άλλο τρόπο! Πιστεύω ότι ήταν πιο δίκαιος ο ανταγωνισμός.
RnR: Ενδιαφέρουσα άποψη και από την μία πλευρά καταλαβαίνω αυτό που λες από την άλλη θεωρώ ότι είναι εντελώς διαφορετικό να επικοινωνείς τη δουλειά σου και να παίρνεις το feedback live από το κοινο. Ιδιαίτερα όταν μιλάμε για την πρώτη σου ολοκληρωμένη δουλειά.
Dani Gambino: Εννοείται, δεν το συζητώ καν! Περιμένουμε τα live σαν τρελοί!!
RnR: Κι εμείς!!!
Dani Gambino: Και σίγουρα δεν ήταν όλα θετικά. Δυσκολευτήκαμε πολύ υπό αυτές τις συνθήκες, κυρίως σε ότι είχε να κάνει με το γύρισμα των video clip και να έχουμε το αποτέλεσμα που θέλαμε εξ’ αρχής και χωρίς εκπτώσεις!
RnR: Tα οποία παρεπιπτόντως ήταν huge παραγωγές από όλες τις απόψεις. Σενάριο, κόσμος, μηχανές… Eξαιρετικές δουλειές!
Dani Gambino: Ευχαριστούμε πολύ!!! Αντιμετωπίσαμε διάφορα θέματα, με μπάτσους, με όλες αυτές τις απαγορεύσεις και τα εμπόδια που έπρεπε να προσπεράσουμε, αλλά τελικά λόγω κυρίως πιστεύω κοινής διάθεσης, υπομονής και κάποιες φορές και με κάποια δόση τύχης, όλα έγιναν έτσι όπως τα θέλαμε.
Γιατί λοιπόν “Τσιγάρα στα Βαλκάνια”;
Dani Gambino: Kαλή ερώτηση.. Ήταν ότι πιο ‘προσιτό”, καθημερινό μπορούσα να βρω σε σχέση με το περιεχόμενο.
RnR: Ζούμε την εποχή του drill! Μετά το trap, το οποίο θα έλεγα ότι έγινε mainstream και πιο “ποπ” με κύρια χαρακτηριστικά του το flexing και μία γενικότερη άνεση των πρεσβευτών του, περάσαμε στην εξέλιξη του τόσο στον ήχο και τα beat -πιο αργό και “σκοτεινό” tempo- όσο και στην θεματολογία. Μία πιο ωμή απεικόνιση της πραγματικότητας, τον δρόμο, το hustling, την επιβίωση και την σημασία της αυθεντικότητας των καλλιτεχνών. Όλα αυτά δηλαδή που αποτελούσαν διαχρονικά τις αξίες και τις βασικές αρχές του hip hop με έναν πιο φρέσκο ήχο και προσαρμοσμένα στην πραγματικότητα της Ελλάδας. Σαν να ήρθαν και να “κούμπωσαν” στην εποχή και τις συνθήκες που ζούμε. Τί έχεις να πεις πάνω σ’ αυτά, τι σε εμπνέει; Χαρακτηρίζεις τη μουσική σου drill;
Dani Gambino: Συμφωνώ με τα παραπάνω που αναφέρεις. Κοίτα, γενικότερα δεν μου αρέσει να αυτοπεριορίζομαι πίσω από οποιαδήποτε μουσική ταμπέλα. Στο album μου ένα από τα αγαπημένα μου κομμάτια είναι το ΕΚΑΒ, που ίσως δεν είναι τόσο drill με την στενή έννοια του όρου που υπάρχει… Μιλώντας ως ράπερ, το drill ειναι πιο εύκολο! Ξαναλέω για να μην παρερμηνευτεί αυτό που λέω, μιλώντας από την πλευρά μου πιστεύω ότι έχει γίνει εύκολο να πατήσεις πάνω σε μια drill παραγωγή. Το θέμα είναι πόσο μπορείς να διαφοροποιηθείς μέσα σε αυτή τη “μόδα”, εκφράζοντας τον εαυτό σου και αυτό να το περάσεις στον άλλον .
Μέσα στην ευκολία θα πρόσθετες την πεποίθηση ότι στο drill δεν χρειάζεται και τόση λυρικότητα;
Dani Gambino: Ναι, σίγουρα. Drill πλέον κάνουν όλοι, άρα αυτό που έχει σημασία είναι τί ξεχωρίζει. Δεν ακούς μόνο drill με τα κοινωνικά στοιχεία που λέγαμε πριν, κάτι που μέσα σ’ άλλα στοιχεία κάνω κι εγώ και μέσα στον δίσκο. Θα ακούσεις και για άλλα πράγματα που εμένα προσωπικά δεν μ’ ενδιαφέρουν. Πάνω σε αυτό που με ρώτησες, καμιά φορά λειτουργώ απλά με ότι μου κάθεται στο αυτί. Δηλαδή, αν δω κάτι, αν ακούσω μια ιδέα του Κώστα που μου κάνει, το προχωράω και δεν σκέφτομαι αν και πώς έχουν πατήσει άλλοι. Θα το κάνω με τον δικό μου τρόπο και θα το φέρω στα μέτρα μου.
Έχεις πει χαρακτηριστικά ότι “γράφεις απ’ το υπόγειο στη γειτονιά και από τη γειτονιά για την γειτονιά”. Έχει αλλάξει αυτό στο πώς το βλέπεις, στο γενικότερο οραμά σου και στο πού απευθύνεσαι;
Dani Gambino: Πώς το εννοείς;
RnR: Σίγουρα από την στιγμή που ηχογραφείς πιστεύω ότι σε αφορά να σε ακούσει περισσότερος κόσμος.
Dani Gambino: Ναι, σίγουρα είναι ωραίο να έχει απήχηση η δουλειά σου, να ακούς όμορφα σχόλια για κάτι που έχεις παλέψει και αυτό να εκτιμάται. Ωστόσο δεν με τρελαίνει να ξέρω ότι ο Dani Gambino είναι νούμερο 1, αυτό που θεωρώ σημαντικό είναι να ακούω ότι δουλεύω και εξελίσσομαι. Το νούμερο 1 μπορεί να έρθει τώρα, μετά ή μπορεί και καθόλου. Δεν είναι αυτοσκοπός.
Παρ’ όλα αυτά είναι ο στόχος να ζεις από την μουσική σου; Γίνεται;
Dani Gambino: Πιστεύω ότι γίνεται. Προς το παρόν δεν ζω αποκλειστικά απ’ τη μουσική, δουλεύω (όπως οι περισσότεροι), έχω όμως αυτό το όραμα και τα πράγματα πάνε καλά προς τα εκεί.
RnR: Στο εύχομαι! Και πάνω σ’ αυτό ήθελα να σου πω ότι στο album ήταν η πρώτη φορά που διέκρινα και μια φιλοδοξία, ένα πιο φωτεινό κομμάτι αν μπορώ να το πω έτσι.
Dani Gambino: Nαι ισχύει και χαίρομαι που το λες.
Επιστρέφοντας σε αυτό που αναφέραμε, στην πληθώρα καλλιτεχνών που κάνει πλέον drill και στο γεγονός ότι το τοπικιστικό στοιχείο πάντα έπαιζε ρόλο στο hip hop, τί γνώμη έχεις για το αθηναϊκό – θεσσαλονικιώτικο κύμα;
Dani Gambino: Kαι οι δύο μεριές, αν μπορούμε να το θέσουμε έτσι, έχουν πολύ καλούς ράπερς. Δεν το βλέπω τόσο σαν κύμα. Προσωπικά, γουστάρω να υπάρχει αυτός ο ανταγωνισμός γιατί εξελισσόμαστε όλοι και γίνεται ο ένας καλύτερος μέσα από τον άλλον. Δεν σου κρύβω ότι τώρα που κάπως “ηρεμήσαμε”, ολοκληρώνοντας τον δίσκο, με τον Κώστα ανακαλύπτουμε εδώ στην Αθήνα καινούργια πρόσωπα με πολύ ταλέντο.
RnR: Ένα ακόμα χαρακτηριστικό είναι ότι όλο και πιο νέα άτομα ηλικιακά ασχολούνται με το drill.
Dani Gambino: Πραγματικά, όλα τα “πιτσιρίκια” κάνουν drill και ok το θεωρώ καλό γιατί είναι μία πρώτη βάση για να πειραματιστούν και να μάθουν να γράφουν.
Νιώθεις ευθύνη απέναντι σε κάποιους μέσω της δουλειάς σου;
Dani Gambino: Στους δικούς μου ανθρώπους, στην παρέα μου, στην γειτονιά και στην περιοχή μου. Σ’ αυτούς.
Γεννήθηκες και μεγάλωσες στο Ν. Ηράκλειο;
Dani Gambino: Nαι, μέχρι και σήμερα ζω στο Ν. Ηράκλειο.
Αναφερθήκαμε στο κοινό, στο πώς έχει αλλάξει στην αλληλεπίδραση με τον εκάστοτε καλλιτέχνη μέσω των social κυρίως και πρόσφατα είδαμε ότι οι αντιδράσεις του έπαιξαν ρόλο στο να “κατέβει” μία συνεργασία. Το κοινό εξέφρασε την γνώμη του, άσκησε κριτική και με έναν τρόπο απαίτησε την αντίδραση του καλλιτέχνη που στηρίζει και ακολουθεί. Θα ήθελα την γνώμη σου πάνω σ’ αυτό.
Dani Gambino: Κατ’ αρχήν θέλω να πω ότι είμαι απόλυτα κατά του φασισμού. Έχω πρόβλημα με το συγκεκριμένο θέμα. Και δεν θέλω να αναφερθώ καθόλου σε συγκεκριμένα πρόσωπα, τί ισχύει και τί οχι. Από κει και πέρα, το κοινό που σε στηρίζει και σου έιναι πιστό, έχει λόγο στο να σου πει κάτι, να ασκήσει κριτική. Δεν είναι ο κύριος λόγος αλλά καλό είναι να το ακούσουμε. Στην τελική εμείς αποφασίζουμε, (οι καλλιτέχνες), εμείς είμαστε το “κεφάλι” στη δουλειά μας αλλά το κεφάλι χρειάζεται και “πόδια” τα οποία ως ένα μεγάλο σημείο είναι ο κόσμος. Ξαναλέω ότι αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να ακούμε τυφλά την άποψη του κόσμου, γιατί συχνά το κοινό με την ίδια ευκολία που ενθουσιάζεται και σε ανεβάζει, με τον ίδιο τρόπο μπορεί να σε ακυρώσει. Επίσης, μέσω των social μπορεί κάτι εντελώς άστοχο να το επαναλάβουν αρκετοί και απ’ το πουθενά κάτι χωρίς καμία βάση να γίνει κύριο θέμα συζήτησης. Ο τελικός υπεύθυνος είναι ο ίδιος ο καλλιτέχνης.
Εσύ διαβάζεις τι γράφει ο κόσμος κάτω από τις δουλειές σου;
Dani Gambino: Θα σου πω.. Έμπαινα φουλ μέχρι και το ΦΕΡΜΑ. Μετά το έκοψα σε μεγάλο βαθμό. Πλέον θα το κάνω εντελώς περιστασιακά. Τελευταία και ιδιαίτερα μετά το “Έλα Παρ’το”, που τα σχόλια ήταν σε μεγάλο βαθμό θετικά, έφυγε κι ένα αγχος, διαπίστωσα ότι δεν υπήρχε αρνητισμός απλά για να υπάρχει κι αυτό είναι κάτι πολύ ωραίο!
Ανέκαθεν στο hip hop υπήρχαν “περσόνες”. Ερχόμενοι στην ελληνική σκηνή και πραγματικότητα, αρκετοί ήταν αυτοί που έκριναν ότι από την “έκρηξη” του trap και μετά επανήλθε έντονα αυτό το στοιχείο. Ράπερς που προέβαλλαν συγκεκριμένες “περσόνες”. Τί γνώμη έχεις για αυτό και αν πιστεύεις ότι είναι κυρίαρχο στην Ελλάδα.
Dani Gambino: Χμμ… Να σχολιάσω λοιπόν τις “περσόνες”.. Εγώ προσωπικά δεν έχω καμία σχέση και φιλία με τέτοιου τύπου ράπερς. Είμαι εντελώς εκτός αυτού του παιχνιδιού και πιστεύω ότι είναι κάτι που ο κόσμος ξέρει και αναγνωρίζει. Δεν με αφορά η μουσική τους, δεν με εκπροσωπεί. Τί να σχολιάσω για όλα αυτά… Το ότι υπάρχουν άτομα που κυκλοφορούν με μπράβους, το θεωρώ λίγο γελοίο, τόσο από το γεγονός ότι κάποιοι σου “τρώνε¨τα λεφτά για αυτό το λόγο, όσο και ότι δέχεσαι να βάλεις τον εαυτό σου σε αυτή τη θέση και να μην έχεις τα “guts”, να το πω έτσι, να κυκλοφορείς μόνος σου. Όλο αυτό το δήθεν νταηλίκι και η εικόνα είναι εντελώς εκτός του τρόπου που γαλουχήθηκα εγώ και η γειτονιά μου. Στηρίζουμε τις θέσεις μας και το ποιοι είμαστε με τους εαυτούς μας μπροστά και με τον δικό μας τρόπο.
Κατ’ επέκταση, τα Beefs στην σκηνή, στην πλειοψηφία τους υπάρχουν; Πώς τα βλέπεις;
Dani Gambino: Δεν ασχολούμαι με κανέναν! Πραγματικά σου μιλάω με κανέναν! Και να έχουν πει πράγματα, ούτε καν θα ασχοληθώ και αυτό γιατί κατ’ αρχην ως τώρα δεν εχω ακούσει κάτι που να έρθει σε μένα άμεσα και να με προσβάλει, οπότε αν έχουν πει κάτι το έχουν κάνει σε άλλους και ειλικρινά δεν με αφορά. Εγώ κοιτάω να κάνω τη δουλειά μου και τελειώνει εκεί. Βγάζω την αλήθεια μου στον κόσμο και έχω την απήχηση που έχω. Βασικά, έχουμε. Όλη η ομάδα.
Κώστα, μιλώντας για τη φάση από όλες τις πλευρές, σκεφτόμουν ότι το “Boy πες τους” αποτελεί ορόσημο γιατί ήταν η πρώτη φορά που ενώθηκαν τόσοι καλλιτέχνες σε ένα project από κοινού. Θα μπορούσε να γίνει ξανά κάτι αντίστοιχο και βασικά θα είχε κάποιο νόημα στην παρούσα φάση;
Dj TheBoy: Tο κομμάτι αυτό σηματοδοτεί μια εποχή, που βρίσκεται πολύ κοντά στην αρχή της φάσης και άλλωστε τόσο εγώ όσο και τα περισσότερα από τα άτομα που συμμετέχουν, ερχόμαστε από την εποχή αυτή, και σχεδόν όλοι βρισκόμαστε ακόμα δυνατά στο game, ίσως και πιο δυνατά απ’ ότι παλιότερα! Αυτό που έχω να πω είναι ότι αυτή η σχολή στο rap έχει μια “στάμπα” που είναι δύσκολο να τη βρεις σήμερα. Πέρα απ’ το ότι λείπει εκ των πραγμάτων η διαχρονικότητα. Στην εποχή αυτή με τα social media (κι αυτό δεν είναι γκρίνια, αλλά ρεαλισμος) υπάρχουν πιο έντονα οι δημόσιες σχέσεις, το back stabbing, να μιλάει ο ένας για τον άλλον πίσω απ’ την πλάτη ή και όχι, γενικότερα να δίνεται σημασία σε οτιδήποτε άλλο εκτός από την ουσία του πράγματος που είναι η μουσική και το ταλέντο. Γι’ αυτο βλέπουμε και τόσες “περσόνες” (για να αναφερθώ κι εγώ σ’ αυτο που λέγατε με τον Dani) που ανθίζουν μέσω των social ενώ στην πραγματικότητα είναι κάτι τελείως fake. Μπορεί ακόμα και να γνωρίσεις τον άλλον (χωρίς να θέλω να πω ονόματα), να είναι κάτι εντελώς διαφορετικό και να σου πει sorry ή οτιδήποτε και ότι απλά πρέπει να υποστηρίξει μια εικόνα! Το απίστευτο για μένα είναι ότι ουσιαστικά έχει αποδεχτεί την “ψευτιά” του! Πάντως, ένα συστατικό του “Boy πες τους” συναντιέται στο εγχείρημα του Dof. Το ότι ενώνονται με έναν τρόπο άτομα που οι γέφυρές τους είναι κατά βάση μουσικές. Και σίγουρα δεν ειναι ενα track αλλά είναι μία κίνηση με την οποία ο Dof δίνει χώρο σε κόσμο (όχι μόνο γνωστό) που προφανώς διακρίνει κάτι σε αυτούς και το παρουσιάζει σε ευρύτερο κοινό μέσω της προσωπικής του πλατφόρμας. Ως εκεί με τα κοινά συστατικά. Το “Boy πες τους” είχε κι άλλα πράγματα κι αφενός μιλάμε για ένα κομμάτι που σηματοδοτεί ένα era. Και να σου πω την αλήθεια, όταν είχα την ιδέα για το κομμάτι ήταν να γράψουμε γενικότερα για τους djs! Αλλά τα άτομα που αναμείχθηκαν σε όλο αυτό, είχε τύχει να έχουμε αράξει και ως παρέα μαζί, είχαμε συνυπάρξει σε tour και συναυλίες, και τους προέκυψε φυσικά να γράψουν κάτι με έναν τρόπο κομμένο και ραμμένο πάνω μου! Δεν υπήρχε ποτέ η ιδέα, η σκέψη ή ενα τηλέφωνο του τύπου Α! Γράψτε για μένα! Εγώ αντίθετα σκεφτόμουν να βγει ένα κομμάτι για τους djs και για το πόσο σημαντικοί είναι στη φάση. Παρ’ όλα αυτά ο καθένας έγραψε το verse του και βγήκε γύρω από εμένα και ενώ δεν ήταν κάτι που είχα επιδιώξει ήταν προς τιμή μου και τους ευχαριστώ. Πιστεύω ότι φύγαμε αρκετά από την ερώτηση.. Ανακεφαλαιώνοντας,ενώ υπάρχουν πολύ διαφορετικά στοιχεία ανάμεσα σε μένα, τον Dof ή και όποιο παραγωγό μπαίνει ή θα μπει στη διαδικασία να ενώσει καλλιτέχνες σε ένα κοινό project για τον καθένα προφανώς θα έχει την αξία του. Φτάνοντας στους σημερινούς λοιπόν καλλιτέχνες, πιστεύω ότι είναι λίγοι αυτοί με τους οποίους θα μπορούσα να κάνω ένα αντίστοιχο track και όπως με ρώτησες δεν βρίσκω και κάποιο ιδιαίτερο λόγο να το κάνω. Ok, έγινε ενα legendary κομμάτι σε μια συγκεκριμένη εποχή, προχωράμε παρακάτω σε νέα πράγματα..
Dani, μιλώντας για συνεργασίες, εσύ έχεις κάνει με τους Ricta, Immune, Pindos Atletico και με δύο νέα παιδιά που δεν σου κρύβω ότι έμαθα μέσω του album σου, τον Vasso και Rugas. Υπάρχουν άλλοι συγκεκριμένοι πού θα ήθελες να συνεργαστείς;
Dani Gambino: Κοίτα, δεν θα ήθελα να πω με ποιους ήδη μιλάω γιατί το “spoil” αφορά και αυτούς. Αυτό που μπορώ να πω είναι ότι μιλάω με δυνατά ονόματα της ευρύτερης rap σκηνής.
RnR: Άρα non stop, παρ’όλο που μόλις κυκλοφόρησε το album.
Dani Gambino: Εντελώς! Έχω φουλ κομμάτια και από βδομάδα ξαναμπαίνουμε studio! Και όπως αντιλαμβάνεσαι υπάρχει και υλικό που δεν μπήκε στον δίσκο γιατί απλά δεν χωράγανε όλα και έγινε μια τελική επιλογή.
RnR: Άρα μια επόμενη κυκλοφορία? Πάνω κάτω timing? Εκτός album.
Dani Gambino: Εκτός δίσκου, πιστεύω γύρω στο Μάη!
RnR: Τόσο σύντομα!! Άντε με το καλό και ζωντανά!
Dani Gambino/DjTheBoy: Κι εμείς αυτό ακριβώς ελπίζουμε!
Θεωρείσαι απ’ τους πιο “καλοντυμένους” ράπερ και γενικά έχεις προσωπικό στυλ το οποίο ξεχωρίζει. Το στυλ του κάθε καλλιτέχνη ανέκαθεν έπαιζε κι αυτό το ρόλο του στην κουλτούρα. Από τους Public Enemy έως τις νεότερες γενιές. Είναι κάτι που θεωρείς σημαντικό;
Dani Gambino: Έχω το στυλ μου. Το βασικό είναι να νιώθω εγώ άνετα και να με αντιπροσωπεύει.
Θα υπάρξει merch μελλοντικά;
Dani Gambino: Γι’ αυτά να ρωτήσετε τον κύριο Boy.. Θα βγει από Taser Boys σε συνεργασία με Die Nasty και σύντομα θα είναι έτοιμο.
RnR: Χαρήκαμε πολύ για την κουβέντα που είχαμε, ευχόμαστε να είναι καλοτάξιδο το album! Ευχή μας κυρίως είναι να πραγματοποιείτε τους στόχους και τα όνειρά σας και να παραμείνετε δημιουργικοί! Dani χαρήκαμε για τη γνωριμία κι ελπίζουμε σύντομα να συναντιόμαστε όλοι σε συναυλίες!!! Ευχαριστούμε και τους δύο σας.
Dani Gambino/DjThe Boy: Κι εμείς το ίδιο και ανυπομονούμε!
Σ.σ: Κλείνοντας την συνέντευξη, συνεχίσαμε να μιλάμε με τα παιδιά και δεν θα μπορούσαμε να μην αναφερθούμε σε όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας, κοινωνικά, σε σχέση με την καταστολή και την κοινή μας αίσθηση ότι καταπείται κάθε δημοκρατικό μας δικαίωμα με μεγάλη ευκολία. Δεν γινόταν να λείψει απ’ την κουβέντα το νέο νομοσχέδιο, το λεγόμενο “τρομονόμο” της μουσικής. Ως υπενθύμιση το νομοσχέδιο αυτό προβλέπει απαγόρευση δημοσιοποίησης υλικού στο διαδύκτιο που “εμπεριέχει υποκίνηση σε βία ή μίσος και δημοσία πρόκληση σε τρομοκρατικό έγκλημα”, ενώ ταυτόχρονα προβλέπει και ενδεχόμενες ποινές φυλάκισης για τους δημιουργούς! Πρόσφατο παράδειγμα ο Pablo Hasel. Kαι το ποιος θα είναι ο κριτής για όλα αυτά είναι άλλη ιστορία. Σίγουρα πολύ μακριά από την έννοια της ελεύθερης έκφρασης σε δημοκρατικά καθεστώτα. Προσυπογράφω.. όλοι λοιπόν ενεργοί για όσα απλά μας ανήκουν!
“Ζούμε πρωτόγνωρες στιγμές και συνεχείς προκλήσεις στα δικαιώματα και στην ελευθερία μας. Οφείλουμε να είμαστε κοινωνικά ενεργοί και ο καθένας μας να αντιστέκεται με όποιο τρόπο μπορεί. Μέσα απ’τη δουλειά μου είναι ξεκάθαρες οι θέσεις μου. Το νομοσχέδιο αυτό είναι άλλος ένας τρόπος φίμωσης και συντήρησης του γενικότερου φόβου που προσπαθούν να μας πλασάρουν.. Είμαι κάθετα εναντίον και απεναντί τους. Αρνούμαι να ζω σε ένα καθεστώς απαγορεύσεων, καταστολής και καταπίεσης. “
Κρατάμε λοιπόν το πάθος με το οποίο μιλήσαμε για όλα αυτά και τα λόγια του Dani Gambino…
