Το πάντρεμα ρεμπέτικου με το ραπ.
Το ραπ στην Ελλάδα μετράει περίπου 30 χρόνια ζωής και όπως είναι φυσικό επηρεάζεται αισθητά από την Αμερική, την γενέτειρα. Ωστόσο, πολλοί δεν ξεχνάνε ότι μεγάλωσαν στην χώρα του Βαμβακάρη και του Τσιτσάνη και μας το υπενθυμίζουν με την πρώτη ευκαιρία. Πως το καταφέρνουν αυτό; Ραππάροντας πάνω σε παραγωγές από μπαγλαμάδες και μπουζούκια.
Αρκετοί καταξιωμένοι ράππερς άφησαν για λίγο τον κλασσικό boom bap ρυθμό και πάτησαν “αλήτικα” σε ρεμπέτικα beats. Δεν είναι λίγες οι φορές που ο Xplicit μας ανέφερε τις λαϊκές του επιρροές, ενώ έχει συνεργαστεί και με τον λαϊκό τραγουδιστή Χρίστο Θηβαίο δύο φορές(στα τραγούδια άμαχος και λευκό πανί). Στο δεύτερο μάλιστα να δείχνει το σεβασμό του στο μεγάλο έργο παλιών αστέρων του σινεμά και της μουσικής. Δεν έμεινε μόνο εκεί, όμως, καθώς ο τελευταίος του δίσκος «μηχανές» περιέχει τραγούδι που υμνεί την μνήμη του Βαμβακάρη με τίτλο «στην αγκαλιά του Μάρκου».
Ο Dask με την σειρά του επιχείρησε το ίδιο, είτε βγάζοντας ρεμπέτικα ραπ κομμάτια στον solo δίσκο του, είτε χώνοντας με τους “Στίχοιμα”στο «όπως τότε».
Ο Εισβολέας, από την άλλη, όπου σταθεί κι όπου βρεθεί μας θυμίζει την αγάπη του για το ρεμπέτικο. Έχει συνεργαστεί με την ρεμπέτικη ερμηνεύτρια Ματούλα Ζαμάνη(στο τραγούδι απ’την γειτονιά) ενώ αποφάσισε πριν λίγα χρόνια να βγάλει δίσκο χώνοντας στους ήχους του ρεμπέτικου τραγουδιού και διατηρεί αυτό το στυλ μέχρι και σήμερα. Ο Είσβο ήταν αυτός που έδωσε και την ονομασία ραπ-μπέτης. Ένα χαρακτηριστικό του ραπ-μπέτικο τραγούδι είναι «το αφήσαμε για αύριο» στο οποίο υπάρχει και ομιλία του Χρόνη Μίσσιου που θα σε ανατριχιάσει.
https://www.youtube.com/watch?v=b4-IsFisq0Q
Παρ’όλα αυτά, υπάρχουν και αυτοί που έχουν επιλέξει αυτό το είδος της ραπ από την αρχή της καριέρας τους και δεν έχουν αλλάξει ακόμα. Ένας από αυτούς είναι ο Ζωγράφος που το στυλ τού ρεμπέτικου στα τραγούδια του είναι πιο εμφανές από του ραπ αλλά μπορεί να πορώσει εύκολα κάποιον που είναι κολλημένος με το ραπ. Το «σαμπλάρω ένα πόνο» είναι η απόδειξη στους νέους για το ποσό όμορφα μπορεί να ενωθεί ο λαϊκός ήχος και στίχος με τον ρυθμό της ραπ.
Επίσης, αυτό που χαρακτηρίζει την νέα γενιά ραππάδων είναι ο νταλκάς, τον οποίο βγάζουν στα κομμάτια τους. Οι Λόγος Τιμής χαρακτηρίζουν το ραπ τους ως το σύγχρονο ρεμπέτικο της Αθήνας. Όταν, όμως, μιλάμε για ρεμπέτικο και ραπ δεν πρέπει να ξεχνάμε και τον Οπλιστή. Αν και διαφέρει κατά πολύ το στυλ του από τους προαναφερθέντες, η ιδιαιτερότητα του μαζί με τον ρεμπέτικο στίχο που χρησιμοποιεί κάνει το αποτέλεσμα απλά μαγικό.
Τέλος, δεν πρέπει να ξεχνάμε και το νέο εγχείρημα του Τάκι Τσαν. Η τρέλα του αυτήν την φορά χτύπησε κόκκινο και αποφάσισε να βγάλει κάποια ρεμπέτικα τραγούδια. Το αποτέλεσμα ήταν το αναμενόμενο για την ποιότητα του μεγάλου Τάκη.
Μετά από τόσα χρόνια, υπάρχει ελληνική ταυτότητα και είναι αρκετά εμφανές το ελληνικό μουσικό στοιχείο στην εγχώρια ραπ. Δεν έχουμε τιποτ’άλλο να κάνουμε πάρα να το στηρίξουμε για να μπορέσει να διατηρηθεί και να μεγαλώσει.
